Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

Shortcuts


Στιγμιότυπο 1ο : Οδηγώ στην πηγμένη Εθνική Αθηνών – Λαμίας. Μα πού πάμε όλοι εμείς πρωί-πρωί; Ακούω ραδιόφωνο και σκέφτομαι διάφορα, μάλλον χρώματος γκρι. Και ξαφνικά ακούγεται η μουσική από το «η αγάπη χάθηκε στην σκόνη». Γυρίζω 20 τοσα χρόνια πίσω , φοιτήτρια στη Πάτρα, όταν το πρωτάκουσα. Χαμογελάω ασυναίσθητα. Τα χρώματα γύρω μου γίνονται κόκκινα.

Στιγμιότυπο 2ο : Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι στην δουλειά, συν το γεγονός ότι ο υπολογιστής έχει κολλήσει έναν βρωμοϊό και κάθε τρία λεπτά βγάζει ένα ακαταλαβίστικο μήνυμα και μου τσακίζει τα ήδη κατακουρελιασμένα νεύρα μου. Χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι ένας φίλος. Να μαζευτούμε, να φάμε όλοι μαζί. Το μυαλό μου γεμίζει ιδέες, μυρωδιές, γεύσεις.

Στιγμιότυπο 3ο
: Μετά από μια δύσκολη μέρα γυρνάω σπίτι. Το ασανσέρ είναι πάλι χαλασμένο. Και ο πέμπτος μου φαίνεται μαραθώνιος. Όμως βρίσκω ζεστό νερό για μπάνιο. Ταινιούλα (χαζή, αλλά δεν πειράζει) στο dvd , μπουκάλι από το αγαπημένο μου κόκκινο κρασί. Απλώνω τα πόδια στο καναπέ, και διώχνω τα μαύρα χρώματα από το σαλόνι. Ετσι κι αλλιώς το σπίτι είναι βαμμένο σε τόνους του κίτρινου.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φαντάζομαι ότι στο στιγμιότυπο 20 θα είχες μια "έκρηξη" χρωμάτων όπως στη Φαντασία του Disney. (μιας και όλα τα περιγράφεις με χρώματα).
Το κίτρινο είναι ένα πολύ ξεκουραστικό χρώμα έτσι έχω κι εγώ μεγάλο μέρος του σπιτιού. Ειδικά όταν είσαι με το ωραίο κόοκινο κρασάκι σου και την ταινιούλα ( έστω και χαζή) τι τα θες τα γκρί και μάυρα χρώματα.

Καλό μεσημέρι, και τι λέτε να το κανονίσουμε το γεύμα?

Μαρω_Κ είπε...

Kαλημέρα σας.
Το σχεδιάζουμε το γεύμα.
Δώστε μα λίγο καιρό ακόμη.

elafini είπε...

η διαφορά μας είναι πως ασανσερ εδώ δεν υπάρχει (άρα ο τρόπος ανάβασης των 4 ορόφων παραμένει αδιαπραγμάτευτος)παραμένουν όπως και κίτρινο χρώμα...

τελικά διαπιστώνω όλο και περισσότερο τελευταία, την ταχύτητα με την οποία αλλάζουν τα πράγματα εκεί που δεν το περιμένεις...λες και σε κάθε στροφή σε περιμένει μια έκπληξη...συμπέρασμα? το απολαμβάνουμε όσο μπορούμε ;)

καλημέρα :)

Μαρω_Κ είπε...

Καλημέρα και καλή βδομάδα.
Η αλλαγή τοσο τρομακτική και τόσο αναγκαία.
Ο φόβος μου είναι η στιγμή που τα πράγματα θα μείνουν ακίνητα και δεν θα μπορούν πια να αλλάξουν.

Μουτς.