Kαλή Ζωή

Σε αντίστιξη με το προηγούμενο κείμενο, μαζεύω στιγμές μιας καθημερινότητας και σύμφωνα μ' αυτές ορίζω την καλή ζωή.

Κυριακή απόγευμα. Στην είσοδο της πόλης, στην αρχή της Αχιλλέως. Σταματημένη στο φανάρι χαζεύω τα γύρω σπίτια. Ενας άνδρας, πατημένα τα πενήντα, με άσπρα μαλλιά και μουστάκι ακουμπάει στο μπαλκονάκι της εισόδου στον α΄όροφο. Το σπίτι παλιό ξεδοντιασμένο, με παράθυρα σκούρα μπλέ να χάσκουν και ένα φωτάκι στην είσοδο να θυμίζει την τωρινή του χρήση. Κάποτε φιλοξενούσε οικογενειακές γιορτές. Τώρα πια μοναχικά πάθη. Κι ο άνδρας καπνίζει και προσπαθεί να στερεώσει στους γερασμένους τοίχους το κλωνάρι μιας μπουκαμβίλιας. Ενώ στην είσοδο , κάτω στο δρόμο, ένας νέος άνδρας καταμελάχροινος κοιτάει καχύποτα γύρω. Να μπει ή να μην μπει. Το φανάρι γίνεται πράσινο και τα λουλούδια της μπουκαμβίλιας βαθύ ροζ.

Παρασκευή βράδυ. Στις παρυφές των Εξαρχείων ποτό και συζήτηση με φίλους. Για ταινίες και μουσικές. Για απώλειες και παρουσίες. Για τον έρωτα που κάθε φορά μας γλιστράει από τα δάχτυλα.

Τετάρτη πρωί στην πλατεία Κουμουνδούρου. Κάνει ζέστη. Φθινοπωρινή σε μια άνυδρη πόλη που διψάει για δροσιά και όχι μόνο. Ο γνωστός ρακοσυλλέκτης της πλατείας , ντυμένος με βαρύ χειμωνιάτικο παλτό, σέρνοντας το βιός του σ΄ένα καροτσάκι της λαϊκής ψάχνει μια σκιά. Να κάτσει κάτω, ν ανάψει τσιγάρο. Τα δάχτυλα του κίτρινα από τη νικοτίνη. Ήρεμος χαιδεύει ένα αδέσποτο φίλο.

Σάββατο μεσημέρι στο σπίτι. Εχουν έρθει φίλοι και μαγειρεύουμε. Κάτι φασολάκια βράζουν στην κατσαρόλα κι ένα φαγκρί ψήνεται στο φούρνο. Εχουμε ανοίξει κι ένα Σαντορινιό κρασί και αναλύουμε τις σχέσεις. Κουβέντες που αύριο μπορεί και να έχουν ξεχαστεί. Στο τέλος τσακίζουμε ένα σπιτικό τζηζκέηκ που από εμφάνιση είναι μάλλον αποτυχημένο αλλά από γεύση μια χαρά. Όπως άλλωστε όλοι μας.

Πέμπτη βράδυ. Οι ήχοι μιας μουσικής μάλλον ανατολίτικης φτάνουν ως την άλλη άκρη της πλατείας. Βγαίνω στο μπαλκόνι. Στην απέναντι πολυκατοικία κάποιοι έχουν γιορτή. Το διαμέρισμα μικρό, στενάχωρο, ο κόσμος πολύς. Στριμώχνεται ακόμα και στο μπαλκόνι. Φτενό κι αυτό. Μιλούν δυνατά. Χειρονομούν. Μου φαίνεται πως μυρίζω καπνό από μήλο στον ναργιλέ. Η χαρά τους πλημμυρίζει τον δρόμο, απλώνεται στα πεζοδρόμια. Τους χαζεύω για πολύ ώρα.

Τρίτη βράδυ. Στα Εξαρχεία ξανά. Παρέα με νέους απρόσμενους φίλους. Συζητήσεις για τα blogs και τους bloggers. Αθώα κουτσομπολιά, βότκες και καρότα με ξύδι. Χαμόγελα απροσποίητα. Μάτια υγρά. Καινούργια μονοπάτια. Σχέδια για ταξίδια. Υποσχέσεις για συνευρέσεις πάνω από φορτωμένα τραπέζια.

ΥΣ: Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους τους ακριβούς μου φίλους.