Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

Αύριο

To σινεμά έπαιξε και εξακολουθεί να παίζει "τρομακτικό" ρόλο στην ζωή μου. Διαβασα το "Οσα παίρνει ο άνεμος" στη ηλικία των 10 και το είδα στον κινηματογραφο "Ιριδα" εκεί που είναι τώρα το "Μετρο" σε ηλίκια 12 ή 13. Αυτό το σχεδίασμα αποτελεί μια παράφραση της διάσημης τελευταίας φράσης της Σκάρλετ Ο Χάρα (κατά κόσμον Βίβιαν Λη), "Αύριο είναι μια άλλη μέρα".
Εξαιρετικά αφιερωμένο λοιπόν σε όλους εμάς που θεωρούμε ότι το αύριο είναι η χώρα του πιθανού και του απολυτα προσιτού. Οπως ακριβώς ο κόσμος του σελυλόιντ.

Αύριο πάλι,

σε παρελθόντες χρόνους θα γυρνάς.

Αύριο πάλι,

για πιθανούς θανάτους θα πονάς.

Και μια πανάκριβη σιωπή θ’ αναζητάς.


Αύριο πάλι,

ψυχή μου ταραγμένη.

Αύριο πάλι,

καρδιά μου διχασμένη.

Για την αγάπη την χαμένη.


Αύριο πάλι,

χαμένες μουσικές θα μουρμουράς.

Αύριο πάλι,

για σκορπισμένους μύθους θα μιλάς.

Σ’ άδεια δωμάτια θα ξενυχτάς.


Αύριο πάλι,

ψυχή μου ταραγμένη.

Αύριο πάλι,

καρδιά μου διχασμένη.

Για την αγάπη την χαμένη.


Αύριο πάλι,

θάμαι εδώ.

Nα σε κοιτώ.

Να σου μιλώ.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αύριο πάλι
αύριο πάλι
θα ρθω να σε βρω

Κρίμα που δε με πιστεύεις
Κρίμα που μ' αφήνεις
μόνο μου να ζω.

Καλημέρα Μάρω Κ

industrialdaisies είπε...

Μάρω μου, καλημέρα!

Σήμερα, δηλαδή χθες για το αύριο, ο αέρας μυρίζει βροχή κι η ψυχή μου είναι χαρούμενη. Χθες, ο αέρας μου ήταν άοσμος κι η ψυχή μου κοιμόταν. Για αυτό κι εγώ πάντα θα πιστεύω ότι το αύριο είναι η χρονική ασυνέχεια της ψυχής.

Σήμερα σε φιλώ με φιλιά-στάλες της δροσερής πρωινής αύρας που μάζεψα!

Pan είπε...

Καλησπέρα. Εκείνη την (ανεμο)μάζωξη, πότε είπαμε ότι θα την κάνουμε;

ολα θα πανε καλα... είπε...

Αύριο πάλι θα είμαστε μόνοι,μαζί.