Ωραία.
Να ασχοληθώ με κάτι άλλο για λίγο.
Λοιπόν, τις περισσότερες αποφάσεις στην ζωή μου τις πήρα εν θερμώ. Λόγω χαρακτήρα, λόγω φόβου να προλάβω τις οποιες εξελίξεις, δεν έχω καταλήξει ακόμα.
Ετσι με πάθος μπαίνω στους έρωτες αλλά και στις σκοτεινές αίθουσες, στις ιστορίες των βιβλίων, στις φιλικές σχέσεις.
Εχει βέβαια και τις ολέθριες συνέπειες της αυτή η συμπεριφορά. Την απώλεια της βραδύτητας. Τον χρόνο που παίρνεις για να κοιτάξεις ξανά και ξανά τα πράγματα. Να παρατηρήσεις τις λεπτομέρειες. Τις αποχρώσες ενδείξεις στις συμπεριφορές. Ορμητικό ρέμα ο ενθουσιασμός σε κατακλύζει, και χάνεις την ακινησία της ηρεμίας.
Μεγαλώνοντας, και κουβαλώντας χιλιάδες μικρές ενοχές μαζί μου, δεν απώλεσα το πάθος μου , απλά έμαθα να ξαναγυρίζω πίσω στην αφετηρία της έξαψης. Να ψάχνω την αιτία που μου δημιουργεί αυτήν την υπέροχη αίσθηση ότι έχω ολόκληρο τον κόσμο στην παλάμη μου.
Βέβαια με το ξανακοίταγμα μπορεί το τοπίο να θολώσει, ο έρωτας να μικρύνει, η ταινία να εκθρονιστεί...... Μπορεί όμως και να ανακαλύψω ότι ο σιωπηλός νέος φίλος, βλέπει πράγματα μ’ ‘εναν τρόπο που δεν έχω ξανασυναντήσει. Και ξαναμπαίνω έτσι στο ταξίδι των αισθήσεων και των παραισθησιογόνων που γεννάει η αδρεναλίνη.
Αλλη μια βαθιά αναπνοή. Μια ακόμα Παρασκευή προχωράει. Λίγες ώρες ακόμα και ο έλεγχος των ωρών θα επανέλθει στην αποκλειστική κυριαρχία μου. Μια γουλιά ακόμα καφέ που σιγά σιγά παγώνει, μια ακόμη σκέψη για βόλτες στην θάλασσα.
Εμαθα συνδιαλέγομαι με την απολυτότητα των απόψεων μου και τις υψηλές συχνότητες της φωνής μου. Χαμηλώνω τους τόνους, αφήνω τον άλλο να μιλήσει, ανασκευάζω, ή μένω αμετακίνητη στις θέσεις μου. Ετσι κι αλλιώς η ζωή είναι πολύχρωμη.
14 σχόλια:
Όταν με βάζεις να βλέπω από την κλειδαρότρυπα αυτή την τόσο παθιασμένη και γοητευτική σκέψη. Σήμερα ξαναείδα εμένα μετά από καιρό. Τελικά μετρούν οι βραδύτητες; Μερικοί απολαμβάνουν μόνο την ταχύτητα. Πολλές φορές δε η αποκαλυπτική πρώτη ματιά μας δίνει όλα τα κλειδιά. Αλλά και οι απολογισμοί, η επιβράδυνση για να μεστώσει η σκέψη κι αυτή σωτήρια είναι. Καλημέρα Μάρω μου και φιλιά.
Καλημέρα Δώρα.
Διαμορφώνεις ένα χαρακτήρα μέχρι κάποια ηλικία.
Μετά ξεκινάς το test drive.
Τρως τα μούτρα σου, απολάμβάνεις τις νίκες σου.
Και κάποια στιγμή, βάζεις τον κινητήρα στο συνεργείο για service και βελτιώσεις.
Οχι ότι μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα δηλαδή.
Απλές μικρές ρυθμίσεις μόνο.
Ετσι για να μην κάνεις την ζωή των λατρεμένων και την δική σου πολύ πατίνι.
Φιλιά.
Καλημέρα Μάρω! Ζηλεύω. Ναι, το δηλώνω ευθαρσώς. Εγώ δεν είμαι καθόλου ήρεμη...
Από σωματικής απόψεως υπερκινητική -ανήκω σε αυτήν την εκνευριστική κατηγορία ανθρώπων που κουνάνε το πόδι τους ακόμη κι όταν εσωτερικά είναι ήρεμοι ή που διαβάζουν σε μια καρέκλα παίρνοντας 1000 διαφορετικές στάσεις την ώρα. Από πνευματικής απόψεως: υπερβολική, μέσα στα πάθη και τα λάθη, παρορμητική, καταπιάνομαι με εκατό πράγματα μαζί και μπορεί τελικά να ξενερώσω με όλα και να κάνω κάτι άλλο, προσπαθώ να συνδιαλέγομαι ήρεμα αλλά ποτέ δεν το καταφέρνω και μετά από ένα σημείο εξάπτομαι και υποστηρίζω όσα λέω έντονα -κάτι που παρερμηνεύεται ως δογματισμός αλλά, αλήθεια, δεν είναι! Είναι απλά ο τρόπος μου...
Άσε σου λέω, ζήλεψα. Αυτό που περιγράφεις είναι αυτό που θα ήθελα να είμαι... Αλήθεια, πώς φτάνεις εκεί;
Φιλιά!
@μαργαρίτα
Περιγράφω ένα άνθρωπο που μίλησε πολλές φορές σε λάθος στιγμή και είπε τα εξαιρετικά λάθος πράγματα.
Και που ενίοτε εξακολουθεί να το κάνει. Απλά λέω ότι με τα χρόνια μαθαίνεις πρώτα να δαγκώνεις την γλώσσα σου να καταπίνεις λίγο από το δηλητήριο ή το μέλι κι ύστερα να το εξαπολύεις στον απέναντι.
Εκεί λοιπόν φτάνεις μετά από πάρα πολλές συγνώμες.
Πολλά φιλιά.
Ναι, Μάρω... Καταλαβαίνω. Οι συγνώμες κρύβουν την παγίδα του να μείνουν κενές νοήματος κάποια στιγμή. Αλλά όταν κάποιος την εννοεί η συγνώμη δείχνει μεγαλείο κι αλλαγή.
Εγώ τα ανέφερα όλα αυτά με την έννοια ότι τα χαρακτηριστικά στον άνθρωπο είναι αλληλένδετα -κι εγώ πολλές φορές μιλάω χωρίς να έχω προλάβει να πάρω τον χρόνο που πρέπει... Αλλά αυτό στο μυαλό μου συνδέεται και με όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά που ανέφερα.
Πάω να συνατήσω τις συγνώμες μου, λοιπόν. Ελπίζω μόνο να πιάσουν τόπο όταν χρειαστεί να τις νιώσω και να τις εκφράσω. Και μέσα μου και στον αποδέκτη.
Εγώ πάντως πρόσφατα άλλαξα λάδια στο αυτοκίνητό μου!(και λέω αλήθεια).
:)
Καλημέρα,Μάρω.
Είναι γοητευτικοί αυτοί οι χαρακτήρες.Αρκεί,για το δικό τους καλό,να μην πνιγούν στα πάθη τους.
@μαργαρίτα
Αντε κοριτσάκι, και καλή τύχη!
@ολα καλά θα πάνε
Κοιτα να δεις αν έχουν μακριά μαλλιά μπορεί και να σωθούν.
Πως λέμε ο πνιγμένος από τα μαλλιά του σώζεται....
γράψτε κι άλλο. ψως εδώ είναι εξαιρετικό. και λίγο από τα σχεδιάσματα για να μην ξεχνιώμαστε...
Καλησπέρα σας Θερμεσίλαε,
Σας ευχαριστώ.
Οσο για τα σχεδιάσματα, θα μου επιτρέψετε να προχωρήσω λίγο τα γραψίματα μου και μετά.
"Η απώλεια της βραδύτητας": Μου άρεσε αυτό, έχει ενδιαφέρον, θέλει ψάξιμο.
Mια ψύχραιμη στην παρέα σας!
βραδύτητα, ε? Αυτοέλεγχος και κριτική σκέψη?
Συχνά συμβαδίζουν με την αναποφασιστικότητα και κοστίζουν σε χρόνο.
Θα ήθελα να έχω λίγη οργή μέσα μου.
Να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι συχνότερα! (έχω κι αυτή την υπόταση...)
Όλα καλά είναι Μάρω μου.
Το θέμα είναι στη δοσολογία.
Ανέκαθεν πάντως οι παθιασμένοι χαρακτήρες ήταν οι πιο γοητευτικοί!
καλημέρα και καλή βδομάδα Μάρω μας
τελικά, μεγαλώνοντας, συμβιβαζόμαστε
είναι αυτό που λένε 'σοφία' άραγε;
(άσε που γιορτάζει και σήμερα)
Και αφού τό έθιξε ο αγαπητός στέφανος ένεκα της ημέρας: "Πίστη, ελπίς, αγάπη. Μείζων δε τούτων η αγάπη". Tην οποία νομίζω κατέχετε αγαπητή...
@constantinos
Καλή μέρα σας. Και καλή βδομάδα.
Καμιά φορά ο χρόνος μας αποκτά ιλιγγιώδεις ταχύτητες και νομίζω ότι δεν μας κάνει καλό πια...
@sally
Καλημέρα.
Σαφώς οι παθιασμένοι είναι πιο γοητευτικοί, αλλά ταυτόχρονα απαιτούν και πολύ μεγαλύτερη ψυχραιμία για να αντιμετωπιστούν.
@στέφανος.
Μουτς.
Συμβιβαζόμαστε έτσι κι αλλιώς με τον χρόνο που περνάει.
@alps.
Καλημέρα και καλή βδομάδα.
Δημοσίευση σχολίου