Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2007

Αναθεωρήσεις;


Η νοσταλγία της επανάληψης σ’ έναν γραμμικό ανθρώπινο χρόνο.
Η γνώση ότι και αυτό θα περάσει και θα δώσει την θέση του σε κάτι άλλο.
Η αίσθηση ότι βρίσκεσαι σ’ ένα μεταβατικό στάδιο.
Η παραίσθηση ότι όλα μπορεί να επιστρέψουν εκεί απ’ όπου άρχισαν.
Η επιθυμία της φυγής.
Να φύγεις, να εξαφανιστείς, να βρεθείς μακριά απ’ όλα εκείνα που σε πληγώνουν, να αρπάξεις το μαγικό χαλί και να προσγειωθείς στον τόπο της λησμονιάς και της λήθης.
Οι καθημερινές σου συνήθειες που γίνονται πια μηχανικά.
Είναι στιγμές που έχω την εντύπωση ότι έχω βγει από το σώμα μου και παρακολουθώ τα δρώμενα από μακριά.
Μια διαρκής κάθοδος στο εγώ.
Μια πορεία προς τα έσω. Μια πορεία που δεν μοιάζει να ανακόπτεται.
Η επιθυμία της φυγής που σιγά σιγά γίνεται βιολογική ανάγκη.
Προς τα πού να φύγεις αν είναι πάντα να κουβαλάς τον εαυτό σου μαζί;
Κι ο ήλιος, ένας ήλιος απίστευτος. «Ενας ψεύτης ήλιος».
Κι η άνοιξη που μας δείχνει τα δόντια της από τώρα.
Μια έξαψη που απειλεί να μας ιδοπεδώσει.
Ολα μοιάζουν να μπαίνουν σε τροχιές καταστροφικές.
Τίποτα δεν θα μείνει το ίδιο. Τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν.
Και οι αποφάσεις που έχουν ήδη παρθεί ; Και οι πορείες που έχουμε χαράξει; Οι στόχοι που έχουμε θέσει;
Πού θα βρεθούν όλα αυτά;
Θα έρθει το συναίσθημα να μας αποσυντονίσει;
Η ανάγκη για ένα κορμί να μας κατακυριεύσει ;
Θα χάσουμε ξανά ταυτότητα και ιδιότητες ;
Θα περάσουμε για μια ακόμη φορά τις πύλες του καθαρτηρίου;
Θα υποκύψουμε στις επιταγές των άμεσων επιθυμιών μας αδιαφορώντας για τις συνέπειες ;
Και το τίμημα ; Πώς θα πληρωθεί;
Τελικά η φυγή μοιάζει η μόνη λύση
.

8 σχόλια:

Μαρω_Κ είπε...

Καλημέρα σε όλους σας.
Θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

3 parties a day είπε...

Αν δεν έχεις ξεμπερδέψει με τα πράγματα που αφήνεις πίσω σου, όπου και να πας, μαζί σου θα τα κουβαλάς... Στο λέω εκ πείρας...
Γράφεις πολύ όμορφα Maro k.

Caesar είπε...

Aκολούθησε το ένστικτο, την διαίσθηση και όλα έρχονται μόνα τους σε ανύποπτο χρόνο...

Ανώνυμος είπε...

Maro
γράφεις πολύ ωραία.
Έχουνε δίκιο κ η 3parties κ ο Caesar.
Βρες την κατάλληλη για σένα στιγμή κ αφέσου στο ένστικτο, χωρίς να φοβάσαι τίποτα.

stefanos είπε...

Όσο κι'αν κανείς προσέχει,
όσο κι'αν το κυνηγά,
πάντα, πάντα θα 'ν' αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει

Προχωράμε παραπέρα καλή μου.
Πάμε παρακάτω.
Σηκωνόμασται και προχωράμε.

Έλα, σήκω . . .

Ναυαγός είπε...

Την ώρα του χαμού σε όσους μένουν και πονάνε δε θέλω να ακούγομαι. Την ώρα της περισσυλογής τους, να στέλνω μόνο ένα μικρό χαμόγελο.

Μαρω_Κ είπε...

@3 parties
Eυχαριστώ.
Ο εαυτός μας πάντα ο ίδιος θά είναι μαζί με τις όποιες αποσκευές του.

@ceasar
Πάντα το ένστικτο ακολουθώ. Κι ας με γελαέι!

@zoi
Ξανά ευχαριστώ.
Και η φυγή έχει την γοητεία της.

@στεφάνος.
Καλέ μου φίλε σιγά σιγά βγαίνουμε στο φως.

@ναυαγός.
Ολα ευπρόσδεκτα. Και τα χαμόγελα και τα δάκρυα!

kyriayf είπε...

καλή μου! θα στα πω εκτενέστερα μετά!
τώρα σε προσκαλώ στο μπλογκοπαιχνίδι... πέρασε να δεις!!!
να σου αλλάξει λίγο η διάθεση...
ξέρεις ότι σε νοιάζομαι!
:)))