Τρίτη 3 Ιουλίου 2007

Πολύ κακό για το τίποτα

Eπειδή οι μέρες είναι λίγο περιεργες, λέω να τις διασκεδάσω κάνοντας κάτι που με ευχαριστούσε από μικρή. Καταρτίζοντας δηλαδή λίστες από τα πράγματα που «μισούσα».
Η καλύτερα από τα πράγματα που λάτρευα να μισώ.
Και ξεκινάω από το top five των σκηνοθετών που δεν μπορώ να αντέξω ούτε με την υπόσχεση ενός εκατομμυρίου ευρώ. Τώρα ποιός θα μου έδινε ένα εκατομμύριο για να τους παρακολουθήσω είναι θέμα άλλου post.

Ξεκινάω λοιπόν:
Νο 5 : Κριστόφ Κισλόφσκι. Αν εξαιρέσουμε το Blind Chance, μετά δυσκολίας είδα την Βερονικ, στην Μπλε Ταινία ήθελα να φύγω στο διάλειμμα και το μόνο που με κράτησε ήταν η μουσική του μεγαλου Preisner, η Λευκή ήταν υποφερτή , στην Κόκκινη δεν πήγα, και όσο για τον Δεκάλογο, τον είδα υποχρεωτικά και με πολύ γκρίνια γιατί έπρεπε να γράψω εργασία για την σχολή. Εκείνο που με ενοχλεί αφάνταστα και με αποτρέπει στο να μπω στο κόσμο και στις ταινίες του είναι αυτός ο ακρατος καθολικισμός του που ξεπερνάει τα όρια του διδακτισμού και με φτάνει στα δικά μου όρια.

Νο 4 : Ζαν Λυκ Γκοντάρ. Δεν τον καταλαβαίνω. Με τίποτα. Ούτε στο τόσο. Από το Αlphaville και το "2-3 πράγματα που ξέρω γι αυτήν" μέχρι το Comment vont les enfants.
Χάνω την μπάλα. Και βαριέμαι φριχτά. Το γαλλικό σινεμά δεν μου πάει. Ούτε της νουβελ βαγκ, ούτε το σύγχρονο.

Νο 3 : Βιμ Βέντερς. Στην «Κατάσταση των πραγμάτων» κοιμήθηκα. Στην «Αλίκη στις πόλεις», έφαγα τα νύχια μου, το «Παρίσι-Τέξας» μου φάνηκε ατελείωτο. «Τα φτερά του έρωτα» αρνήθηκα να τα δώ στο σινεμά, προσπάθησα 4 φορές στην τηλεόραση, δεν το κατάφερα ποτέ. Βεβαια τον μισώ γιατί μου κατέστρεψε ενα από τα αγαπημένα μου βιβλία με τον «Αμερικάνο Φίλο». Πήγα να δω τον Ρίπλευ και βρέθηκα στο απόλυτο τίποτα. Οταν είδα το ρεμέηκ «Ripleys’ Game” της Καβιάνι, με τον Τζον Μάλκοβιτς, είπα δεν είναι δυνατόν να βασίζονται και οι δύο ταινίες στο ίδιο βιβλίο.

Νο 2 : Λαρς Φον Τρίερς. Εδώ το μίσος μου μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο. Αν εξαιρέσω το Element of the crime, αντε και κάποιες σεκάνς του Europa, μετά το χάος. Εμεινα στο "Δαμάζοντας τα κύματα" μόνο και μόνο για την πρωταγωνίστρια, στο Dancer in the Dark, έφυγα, το Dogville δεν το είδα. Ανακατεύομαι με την κάμερα στο χέρι, αρρωσταίνω με την αρρώστια του σεναρίου, δεν μπορώ να βρω πουθενά μια αισιόδοξη ματιά πάνω στην ζωή.

Νο 1 : Η κορωνίδα της απέχθειας. Θόδωρος Αγγελόπουλος. Τα έχω δει όλα από του "Κυνηγούς" μέχρι την «Αιωνιότητα και μια μέρα». Θα μπορούσα να του τα συγχωρήσω όλα. Και τα αργά πλάνα, και την μεγαλομανία στο σενάριο, και την τρομακτική σπατάλη χρόνου, χρήματος και ανθρώπινου δυναμικού για ένα μισό πλάνο. Ολα. Αλλά τα πάντα δηλητηριάζονται από την μισανθρωπία του. Το μισεί το ανθρώπινο γένος ο Τεό. Βαθιά. Κι αυτό με τσακίζει.

Επίλογος. Το ξέρω ότι είμαι υπερβολική και υποκειμενική. Μπορεί και προκατειλλημένη. Μπορεί και άδικη. Παρόλα αυτά πάω φανατικά σινεμά, όπως φανατικά αγαπάω να το μισώ και να του ασκώ κριτική. Απλές, ανθρώπινες αδυναμίες.

114 σχόλια:

igkros είπε...

Ένας κι ένας αγαπητή οι εκλεκτές απέχθειες σας!Χώρια που θα κάνετε τους καθηγητές σας στη σχολή (που σας βασάνιζαν να βλεπετε τον Κισλόφσκι) να σκίσουν τα διπλώματα τους με αυτές τις επιλογές. Φαντάζομαι πως η σινεμακαρθικη μαυρη λίστα σας έχει κι άλλα ονόματα γραμμένα.Ποια άραγε???

Ανώνυμος είπε...

Καλά κι εγώ δεν αντέχω με τίποτε τον Γκοντάρ και τον συνονόματο Τεό. Ειδικά με τον Γκοντάρ νιώθω σαν χαμέμηλο, γεώμηλο, κάτι τέλος πάντων από το φυτικό βασίλειο. Ο δε Τεο, το μόνο εξαγώγιμο προΪόν στο πεδίο της Τέχνης είναι απλώς βαρετός και ανυπόφορος. Για τα άλλα δεν συμφωνώ, αλλά περί ορέξεως, Ταρκόφσκι. Απογευματινά φιλιά.

Μαρω_Κ είπε...

@alps
Σωστά φαντάζεστε.
Γιατί ως άνθρωπος που άγεται και φέρεται από τα πάθη του, έχω πολλούς στην black list.
Θα επεκταθώ.
Μην ανησυχείτε.
Οσο για τους καθηγητές , θυμάμαι ότι έχω σχεδόν μαλλιοτραβηχτεί με την κα Σώτη Τριανταφύλλου για κάποιες τέτοιες απόψεις μου.

@δωρα
Ο Ταρκόφσκι με προβληματισε πάρα πολύ. Του συγχωρώ τα πάντα όμως και τον αποκλείω από την μαύρη λίστα λόγω του Solaris.

ΠΑΝΟΣ είπε...

Ω, Θεέ μου.

(Τρίερς;)

Ανώνυμος είπε...

Και για τον Nikita Mikhalkov ποία ή γνώμη σας?

Μαρω_Κ είπε...

@πάνοσ
Α, ο Τρίερς σας κακοφάνηκε, κι εγώ που νόμιζα ότι ο Κισλόφσκι θα σας χάλαγε!
Μην ταράζεσθε.
Δεν πρόκειται να γίνω ποτέ πρόεδρος στο Φεστιβάλ των Καννων και να του στερήσω την δόξα του.

@Pussy
Α!
Τι μου θυμίσατε.
"Ψεύτης ήλιος".
Καταπληκτική ταινία και ωραίος άνδρας.
Οχι, αγαπητή μου το σινεμά των ανατολικών χωρών το έχω σε μεγάλη υπόληψη.

Θερμεσιλαος είπε...

μαρω_κ,
Λέτε πως δεν σας αρέσουν κι όμως τα έχετε δει (σχεδόν) όλα. δεν ξέρω γιατί, μου ήλθε στον νου μια φράση από ένα παλιό ανέκδοτο "ρε παιδάκι μου, αφού σε ζαλίζει, τι το κάνεις;"
καλό σας απόγευμα.
Θ. ο Μ.

Μαρω_Κ είπε...

Aγαπητέ Θ.
Είμαι της απόψης ότι για να απορρίψεις κάτι, θα πρέπει πρώτα να το έχεις γνωρίσει. Και να έχεις μορφώσει δική σου γνώμη και όχι να ασπάζεσαι την απόψη των αλλων.
Αυτό ισχύει και για ταινίες και για ανθρωπους.
Οπότε δεν μπορώ να ... κατακεραυνώνω τον Τεό αν δεν ξέρω "περι τίνος πρόκειται, αν δεν απατάσθε".
Καλό σας απόγευμα, επίσης.

Θερμεσιλαος είπε...

μαρω_κ,
αν κατάλαβα καλά, στην περίπτωση πως θέλω να απορρίψω, ας πούμε τον Αριστοτέλη, πρέπει να έχω διαβάσει ΟΛΑ του τα γραφτά, ή αντίστοιχα, την ελληνορθόδοξη θεώρηση του θείου, πρέπει να έχω διαβάσει και τους 178 τόμους της Patrologia Graeco του Migne; Προσωπικά δεν θα το έκανα γιατί θα θυμόμουν το προαναφερθέν ανέκδοτο και θα χαμογελούσα χαρωπά...

Ανώνυμος είπε...

Ήμουν σίγουρη αγαπητή μου ότι θα σας άρεσε.
Και ακριβώς αυτό το έργο είχα κι εγώ στο μυαλό μου αν και τα "Μαύρα μάτια" είναι εξίσου γοητευτικό.
Επιτρέψτε μου να πιστεύω από τα όσα διαβάζω στο Blog σας ότι μοιάζουμε αρκετά. Παρακαλώ περάστε κι από μένα για να μου πείτε τη γνώμη σας ως προς την ενσάρκωση του James. Του Bond of course.

gerasimos είπε...

Συμφωνώ για όλους, εκτός από τον Κισλόφσκι και ίσως τον φον Τρίερς. Προσπάθησα κι εγώ να δω ταινίες των Παζολίνι, αδελφών Ταβιάνι, Φελίνι (εξαίρεση στη γενική βαρεμάρα η υπέροχη μουσική του Νίνο Ρότα) και ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα. Από τον Φελίνι μόνο η 'Πρόβα ορχήστρας' με κράτησε. (Όχι ότι έχω τίποτα με τους Ιταλούς, άλλωστε λατρεύω τους Μορέτι και Μπενίνι.) Μήπως είμαι τελείως τούβλο τελικά; Πάντως, έχω δει και βλέπω και ταινίες του σύγχρονου ποιοτικού κινέζικου σινεμά - π.χ. Wong Kar-wai και Zhang Yimou - και τις βρίσκω όντως υπέροχες.

ΥΓ: Το σ/κ είδα τρεις καλές - όχι αριστουργηματικές αλλά καλές για Hollywood - ταινίες: 'Little Miss Sunshine', 'Βαβέλ' και 'Ο Πληροφοριοδότης'. (Η τελευταία με έπεισε ότι ο Σκορσέζε δεν είναι πια αυτός που ήταν.)

neutrino είπε...

Καλησπερα!
σε καμια περιπτωση δεν συμφωνα για τον Κισλοφσκι, τον οποιο αγαπωω. Δεν συμφωνω επισης για Βεντερς και Γκονταρ, αν και δεν εχω δει ολες τις ταινιες τους για να κρινω συνολικα. Για τον Τριερ (no "s"!), χμμ, ας θεσω ευγενικα οτι δεν ειμαι φαν του ουτε κι εγω. Παραδεχομαι μεν την ευφυια του (στο Δαμαζοντας τα κυματα και τους Ηλιθιους) αλλα ΔΕΝ μου αρεσει -αυτος κι αν ειναι μισανθρωπος (εχω και βασιμες υποψιες οτι δεν πολυσυμπαθει ουτε τον κινηματογραφο). Για τον Τεο επιφυλασσομαι, με μολις 2 ταινιες του στο ενεργητικο μου, πιο πολυ παρασυρμενη απο γνωμες αλλων θα μιλησω. Στους Ιταλους του Γερασιμου εχω ιδιαιτερη αδυναμια και τους αγαπω ολους. Πολυ!

Μαρω_Κ είπε...

@θερμεσιλαος
178 τομοι.
Χριστός κι απόστολος Γκλέτσος.
ΟΚ τοπιασα το υπονοούμενο.

@Pussy
Φυσικά και θα περάσω.
Οι καλοι τρόποι το επιβάλλουν.

@γεράσιμος.
Καλησπέρα αγαπητέ μου.
Ταβιάνι και Παζολίνι κι εγώ πολύ δυσκολα πια βλέπω.
Ομως το La Strada του Φελινι το λατρεύω.
Οσο για το σινεμά της ΑΠω Ανατολής, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα το 3iron του Κιμ Κι Ντουκ.
Η απόλυτη απλότητα.
Δείτε το.
Τον informer δεν τον είδα ακόμη.
Προτίμησα το εξαιρετικό The Shepard.

@neutrino
Καλησπέρα σας κυρία μου.
Τριερ. Εχετε δίκιο.
Τον Κισλόφσκι τον συγχωρώ πολύ περισσότερο από τους άλλους.
Τον Τεό όμως ποτέ.

Sally Finkenstein είπε...

Αγαπητή μάρω_κ,
Γράφετε τόσο καλά, που δεν μπορώ να πώ τίποτα!
Καλά διαφωνώ τελείως, δεν είναι θέμα
(αν εξαιρέσουμε τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ. Έχω ένα προβληματάκι με τη Nouvelle Vague). Ολους τους άλλους τους λατρεύω!

Αλλά έχετε έναν τρόπο να τα λέτε...
Πάντα!

Δεν καταλαβαίνω όμως: H κορωνίδα της απέχθειας για τη μισανθρωπία του Αγγελόπουλου?

Μα... Εχω διαβάσει πολλές φορές πικρά σχόλια μίσους σχεδόν για το ανθρώπινο είδος,
δικά σας.

Την καλησπέρα μου.

Μαρω_Κ είπε...

Aγαπητή sally

Εχετε απόλυτο δίκιο στην παρατήρηση σας.
Το έχω πει ότι πρέπει να εξαφανιστούμε από τον πλανήτη μια που τον καταστρέφουμε τόσο βάναυσα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι μισώ τους ανθρώπους.
Απλά δεν θεωρώ ότι είμαστε άξιοι της κληρονομιας της γης.
Αλλά ως γνωστόν άνθρωπος που είναι εμπαθής όπως εγώ, πάντα τα κάνει όλίγον θάλασσα με τις προθέσεις και τις θέσεις του.

gerasimos είπε...

Αγαπητή Μάρω, το 3-Iron το έχω δει και όντως μου άρεσε πολύ, όπως και το ΄'Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας...και Άνοιξη'.

ΥΓ: Ο πρωτότυπος τίτλος του 'πληροφοριοδότη' είναι 'The Departed'.

Μαρω_Κ είπε...

@γεράσιμος
Χαίρομαι που μου κάνετε παρατηρήσεις, βελτιωνομαι.
Κι επίσης παρα πολύ χαίρομαι που σας αρέσει ο Κιμ Κι Ντουκ.
Πείτε μου ότι λατρέυτε και τον Αλμοδόβαρ, κι από μένα ότι θέλετε.

gerasimos είπε...

Συγνώμη, ξέρεις (ξέρετε) κανέναν άντρα που να λατρεύει τον Αλμοδόβαρ; (Εκτός ίσως από τον Αντόνιο Μπαντέρας, για ευνόητους λόγους.)

igkros είπε...

@gerasimos

Δηλαδή αγαπητέ όποιος άντρας αγαπάει τον Αλμοδόβαρ στο κούτελο έχει την λέξη GAY με μεγάλα γράμματα? Μάλλον έχετε παρεξηγήσει την έννοια "κινηματογράφος" με την φυσιογνωμία της ορθόδοξης τηλεπερσόνας Ελένης Λουκά. Πράγμα που αξίζει να το επανεξετάσετε λιαν συντόμως...

Adomiel είπε...

Αγαπητή υπερβολική, υποκειμενική, μπορεί και προκατειλλημένη, μπορεί και άδικη φίλη ευχαριστώ που για μία ακόμη φορά με απενοχοποιήσατε...!

Σας έχω πει άραγε πόσο τρέλα είστε ως εμπαθής; ;-)

Χαιρετισμούς...

theachilles είπε...

Ω θεε μου....x1000

Μαρω_Κ είπε...

@γερασιμος
Καλημέρα σας.
Καλά μην το παίρνετε τόσο στραβά.
Πάντως εχω πολλούς φίλους που τους αρέσει ο Πέδρο.
Λέτε να τους δω με διαφορετικό μάτι;

@alps
Καλημέρα σας ααγαπητέ.

@adomiel
Ημουν σίγουρα ότι θα το καταδιασκέδαζες.
Μουτς.

@αχιλλέας.
Τώρα αυτό το σχόλιο είναι για καλό ή για κακό;

theachilles είπε...

Μάρω,
ναι, ξέρω και γω υποκειμενικός είμαι, αλλά κάτι ήξερε και ο Ραφαηλίδης όταν έλεγε ότι το σινεμά χωρίζεται σε προ Γκοντάρ και μετά Γκοντάρ εποχή. Πρόκειται απλά για το σημαντικότερο σκηνοθέτη στην ιστορία του κινηματογράφου. Όταν στη δεκαετία του 60 όλα έμοιαζαν να έχουν ειπωθεί, ήρθε αυτός και άλλαξε τα πάντα. Δεν είναι τυχαίο ότι όποιος βλέπει για πρώτη φορά Γκοντάρ, αναρωτιέται "μα καλά, αυτό είναι σινεμά;". Ναι, αυτό είναι σινεμά. Αυτό είναι μέγιστο σινεμά.

Γιατί ο κ. Γκοντάρ ξέρει πολύ καλά (σαν τον μεγάλο Ντεριντά) ότι όλα είναι ένα κείμενο. Το σινεμά δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά αποτέλεσε και το μέσο για τον Ζαν-Λυκ στο οποίο έφερε σε αντιπαράθεση όλα τα υπόλοιπα κείμενα. Βιβλία pulp λογοτεχνίας, φιλοσοφία, θέατρο, μουσική συνδεδεμένα με έναν τρόπο ιδιαίτερα ευφυές. Ο Γκοντάρ έφερε τον Μπρεχτ και την αποστασιοποίησή του στο θέατρο. Ο Γκοντάρ ήταν αυτός που έσπασε κάθε κανόνα που μπορούσε στον τρόπο που γυρίζουμε και βλεπουμε μια ταινία. Χωρίς αυτόν, πολλές από τις αγαπημένες σου ταινίες θα ήταν διαφορετικές. Από την κάμερα στο χέρι, από τα jump cuts στο μοντάζ, μέχρι κάθε φορά που βλέπεις ηθοποιό να απευθύνεται στην κάμερα, ο Γκοντάρ έχει βάλει την υπογραφή του.

Προκαλώ όποιον θέλει να διαφωνήσει.Όσο για τον Βέντερς, τι να πω; Το Παρίσι, Τέξας είναι μέσα στις 5 αγαπημένες μου από καταβολής κινηματογράφου, ενώ όσο για τον Αμερικάνο Φίλο, οκ, βλέπε εσύ τις μεταφορές του Μινγκέλα με Πάλθροου και Ντέιμον και άσε με εμένα να απολαμβάνω συνεχώς τον ασύλληπτο Ντένις Χόπερ και τον συγκλονιστικό Μπρούνο Γκάνζ.

Βιάζομαι, αλλά ένα τελευταίο.
"και 'Ο Πληροφοριοδότης'. (Η τελευταία με έπεισε ότι ο Σκορσέζε δεν είναι πια αυτός που ήταν.)"
Gerasimos,
συγνώμη που θα το πω, αλλά τέτοια σχόλια, σχεδόν μονολεκτικά, με εκνευρίζουν. Σε προκαλώ να μου πεις που ακριβώς πείστηκες ότι ο Σκορσέζε δεν είναι πια ίδιος. Σε δέκα-δεκαπέντε χρόνια ταινίες σαν το The Aviator και το The Departed θα λατρεύονται. Θυμήσου (ή μάθε) ποια ήταν η αρχική αντίδραση σε ταινίες σαν το Raging Bull και το Goodfellas και θα πειστείς.

Θερμεσιλαος είπε...

μαρω_κ,
διορθώνω, patrologia graeca ήθελα να γράψω.
δεν ξέρω τι πιάσατε, πάντως υπονοούμενο δεν ήταν. δεν υπονοώ ποτέ τίποτε. δεν αρέσκομαι στο πρόθεμα υπό.

Ακόμη, έχω την αίσθηση πως ο Αγγελόπουλος δεν εμφορείται από μισανθρωπία. Απλώς, ο άνθρωπος έχει συναίσθηση της επικινδυνότητος του ανθρωπίνου είδους κι είναι προσεκτικός, άντε ίσως και λίγο περιφρονητικός.

Αναφέρεται σε κάποιο σχόλιο πως κανένας άνδρας δεν αρέσκεται στον Αλμοδόβαρ αναφέροντας κάποιον ομοφυλόφιλο ως εξ αντιδιαστολής παράδειγμα.
Μάλλον ο γράφων δεν εννοεί άνδρες αλλά αρσενικούς, το πρώτο εμπεριέχει το δεύτερο, το αντίστροφο αποκλείεται.
Θεωρώ πως το μόνο που με διαχωρίζει από τους ομοφυλόφιλους άνδρες είναι το διαφορετικό αντικείμενο πόθου, που έχουν αυτοί κι εγώ.
Κι ακόμη, σιχαίνομαι την λέξη γκέυ, την βρίσκω άκρως ρατσιστική και υποχθονίως (είδατε το υπό;) προσβλητική.
Σημαίνει χαρωπός. Και η λέξη χαρωπός χρησιμοποιείται για τα παιδιά, που δεν έχουν, ακόμη, σεξουαλικές προτιμήσεις. Όταν αναφέρεται σε ενήλικους, τότε ενέχει την έννοια του χαζοχαρφούμενου.
Άρα, θεωρώ την χρήση της τουλάχιστον ατυχή.
Καλημέρα
Θερμεσίλαος

Ανώνυμος είπε...

Θερμεσίλαε, κάνοντας κατάχρηση του χώρου της αγαπητής Μάρως, θα συμφωνήσω μαζί σας. Και θα έλεγα ότι ο κάθε συν-σχολιαστής απηχεί το προσωπικό του γούστο εκτός αν είναι στην επιτροπή της Απονομής των Όσκαρ ή διαμορφώνει ως κριτικός τόσο διαδραστικά το γούστο του κοινού του.

Μάρω, μου αρέσει να αναφέρετε τόσο ευθαρσώς αυτά που μισείτε. Απελευθέρωσε πολλούς από μας που "θα έπρεπε" να λατρεύουμε τον Γκοντάρ ή τον εντόπιο Τεό.

Μαρω_Κ είπε...

@αχιλλέας
Σίγουρα κάτι ήξερε ο Ραφαηλίδης (που μόνο αντικειμενικός δεν ήταν κι αυτός)!
Πολύ μου άρεσε να τον ακούω στις αιρετικές και τις δογματικές του κριτικές.
Οσο για τον Γκοντάρ, εξακολουθώ να μην τον καταλαβαίνω και να μην μου αρέσει.
Παρά το γεγονός ότι όντως έφερε πολλά πραγμάτα στο σινεμά.
Είμαι παραδοσιακός άνθρωπος, μου αρέσουν τα απλά, σαφή περιγράμματα.
Και φυσικά ο Μπρουνο Γκάνζ σε άλλες ταινίες όμως.
Οσο για τον Μινγκέλα, ούτε σε φωτο. Σας πληροφορώ ότι τον Αγγλο Ασθενή ακόμα δεν τον έχω δει. (Λέτε να έχει αποδομήσει εις Κύριον;).
Ελπίζω να μην σας τάραξα πολύ πρωινιάτικα.

Μαρω_Κ είπε...

Καλημέρα σας αγαπητέ Θερμεσίλαε.
Προσυπογράφω το σχόλιο δια τους έχοντας .... αποκλίνοντα προσανατολισμό!
Οσο για το υπονοούμενο χαριτολογούσα.
Και πάμε στον Τεό.
Σας το υπογράφω (είναι προσωπική εμπειρία δυστυχώς) είναι απόλυτα μισάνθρωπος. Και αυτό αντακλαται και στις ταινίες του.

Μαρω_Κ είπε...

Δώρα μου καλημέρα.
Ευθαρσώς.
Πολύ μου άρεσε η λεξουλα. Εχει και θήτα και ρο. Αγαπημένα γράμματα.
Μουτς.

Θερμεσιλαος είπε...

μαρω_κ
αφου σας αρεσει το Θ και το Ρ, σας προσφέρω την λέξη θρούμπα, δίκην δεκατιανού, που πλησιάζει.
--
δεν ξέρει τον Γκοντάρ, τότε, αμέσως περιφρόνηση...
και όποιος δεν έχει υποκλιθεί μπροστά στον μεγάλο Ντεριντά, τότε, αποδόμηση.
κι έχω, εξ απαλών ονύχων (παιδιόθεν δηλαδή), την αίσθηση από τότε που πήγαινα τα Σάββατα σινεμά 4-6 Παλλάς, 6-8 Αττικόν, 8-10 Έσπερος (όχι απαραίτητα με την ίδια φορά) και πλήρωνα συνολικά 34.50 δραχμές (11.5 χ 3) πως οι εν γένει κριτικοί δεν αγαπούν τα φιλμ, αγαπούν τους κινηματογραφιστές.

Μαρω_Κ είπε...

@Θερμεσίλαος
Θρούμπα. Εξαιρετικά. Αν και είμαι ακόμα στον πρωινό καφέ (διπλός ελληνικός μέτριος).
Παλλάς (με άθλιες καρέκλες)και Αττικόν, μόνον. Τον Εσπερο δεν τον πρόλαβα.
Τοχω ξαναπεί αλλες ταινίες βλέπουν οι κριτικοί κι άλλες εγώ. ανεξήγητο φαινόμενο.

Ανώνυμος είπε...

Μάρω και Θερμεσίλαε κάνατε απολαυστικό τον πρωινό μου καφέ.

Θερμεσιλαος είπε...

μαρωκ
δεν θα έλεγα πως το φαινόμενο είναι ανεξήγητο. ευθαρσής όντας, θα το χαρακτήριζα υγιές.
Θερμεσίλαος.
ΥΓ. Τότε οι θρούμπες ως συστατικό της μεσημεριανής σαλάτας.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Μάρω_Κ
μιας και σας αρέσουν οι λέξεις με Θ και Ρ να σας πω αυτή που μου έρχεται στο μυαλό.
Θροϊσμα. Δυστυχώς τα φυλλαράκια στην Πάρνηθα καθώς και σε όλες τις καμμένες μας περιοχές θα αργήσουν καμμιά 150 χρόνια για να θροϊσουν.
ΘΡΗΝΟΣ!

igkros είπε...

1)Τι ωραία πρωινή κουβεντούλα πιάσατε! Ξαφνικά το ιστολόγιο της Μάρως απέκτησε χρήση φορουμ-τσατ ανταλλαγής απόψεων. Να προσθέσω και εγώ μια λέξη με θ και ρ? ΘΡΙΑΜΒΟΣ

2)Όσο και για την λέξη GAY εγώ απλά απαντώ στον γεράσιμο που μάλλον κάνει σφάλμα να πιστεύει ότι οι στρειτ άντρες δεν λατρεύουν τον Πέδρο. Τα υπόλοιπα περιττά.

3)Και ναι, ο Σκορτσέζε δεν άλλαξε καθόλου με τον Πληροφοριοδότη.Μια ζωντανή εγκυκλοπαίδεια κινηματογράφου δεν μπορεί να αλλάξει. Μάλλον όποιος το λέει αυτό δεν ξέρει από Σκορτσέζε.Και είναι επίσης κρίμα...

Μάρω σας ασπάζομαι γλυκά. Buenos dias!

Μαρω_Κ είπε...

@Θερμεσίλαος.
Πολυ καλή ιδέα. Μαζί με κρίταμο.

@Pussy
Συμφωνώ. Ο Θρήνος μονο μας έμεινε.
Η βλακεία μας έχει πολύ ακριβό αντίτιμο.

@alps
Καλημέρα σας αγαπητέ μου.

Θερμεσιλαος είπε...

μαρω_κ,

το κρίταμο είναι ένα κατ’ εξοχήν πηλιορείτικο έδεσμα. χαίρομαι που σας αρέσει. προσέξτε μην προσθέσετε και κρεμύδι, γιατί τότε θα κινδυνέψτετε να σας θυμίσουν εμπράκτως όλοι γύρω σας την ταινία του Γκοντάρ, την Περιφρόνηση.

Παρακαλώ σημειώστε προς η αναφορά μου στους ομοφυλόφιλους δεν αποσκοπούσε να προσβάλει ή και να ψέξει κανένα, έδραξα την ευκαιρία να εκφράσω, δυστυχώς άνευ κινηματογραφικής γραφής, την άποψή μου για την λέξη γκέυ, που την θεωρώ άκρως προσβλητική κι αναρρωτιέμαι ποιός μαλάκας πρωτοχρησιμοποίησε αυτόν τον όρο. Και βέβαια, δεν το έγραψα ως τιμητής (κήνσωρ, θεσσαλιστί) της προηγουμένης αναφοράς. (Όσο για την σεξουαλική ταυτότητα του Έλληνα, θα αναρτήσω οσονούπω ένα σχετικό θέμα.)

Παρεμπιπτόντως, βρίσκω τις ταινίες του Αλμοδόβαρ άκρως ποιητικές και ανθρώπινες. Επίσης μου αρέσει ο Αγγελόπουλος. Θεωρώ την «Μαγκάλα» κατά πολύ ανώτερη της «Μαντουβάλας».

Οι θρούμπες με ή χωρίς κρίταμο, καλοφάγωτες, κάτω από το θρόισμα του κλιματιστικού - ο θρίαμβος της ανθρώπινης βλακείας, το κλιματιστικό, μας κάνει να θρηνούμε συναχωμένοι.
Θ. ο Μ.

Μαρω_Κ είπε...

@Θ.
Το κρίταμο το έφερε από περσινή εκδρομή στην Χιό.

Οπως και νάχει καλή μας όρεξη, αμφοτέρων.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Μάρω,

"...το Dogville δεν το είδα."

Κοίταξα όλα τα σχόλια και κανείς δεν το υπερασπίστηκε!

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας, η τέχνη πρέπει να ψυχαγωγεί, όχι μόνο να παιδεύει. Ωστόσο νομίζω πως χάνετε μια από τις καλύτερες ταινίες.

Αν χρησιμοποιείτε torrents, μπορείτε να το βρείτε εδώ, αν όχι γρήγορα στο dvd club!

Μαρω_Κ είπε...

Καλωσορισατε reactor 69.
Σας ευχαριστώ για το Link.
Το ίδιο μου λένε και άλλοι για το Dogville.
Και σέβομαι και την δικιά σας απόψη κι εκείνων.
Ομως νομίζω ότι δεν θα το κάνω πολύ σύντομα.
Εχω στην λίστα άλλες ταινίες που με έχουν ιντριγκάρει.
Ξέρω πως μπορεί να την αδικώ την συγκεκριμένη ταινία, αλλά δυστυχώς δεν ζούμε σ΄έναν δίκαιο κόσμο.

theachilles είπε...

alps,
επιτέλους. Κάποιος μίλησε σωστά. Δυστυχώς για κάποιους ο Σκορσέζε εξακολουθεί να παραδίδει μαθήματα κινηματογράφου.

μάρω,
Ο Αγγελόπουλος έχει εμμονές. Το μόνο πρόβλημα που βλέπω εγώ είναι αυτή η σταδιακή απομάκρυνση από τον άνθρωπο που παρατηρεί κανείς στη φιλμογραφία του. Και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από ένα απλό γεγονός. Στις τελευταίες του ταινίες, με αποκορύφωμα το "Λιβάδι...", έχει εγκαταλείψει τελείως τα κοντινά στα ανθρώπινα πρόσωπα. Την περισσότερη ώρα οι άνθρωποι είναι κουκίδες σε αχανή τοπία. Μισάνθρωπος; Μπα, εγωκεντρικός μάλλον.

Θερμεσιλαος,
οκ, το πιάσαμε με την Περιφρόνηση, προφανώς ξέρεις πως, αν και αριστούργημα, είναι η λιγότερο γκονταρική ταινία του Γκοντάρ.

Μαρω_Κ είπε...

@αχιλλέας.
Μαζί σας για το Μάρτιν.
Πολύ τον αγαπώ.
Βέβαια η δική μου αγαπημένη ταινία από την φιλμογραφία του είναι το "Bringging out the Dead".
Οσο για τον Τεό (η Θείο όπως τον φωνάζουν) πιστέψτε με μισάνθρωπος.
Ξέρω τι σας μαρτυρώ.

redpunkt είπε...

Τελικά εγώ ακόμα δεν έχω καταλάβει!
Το Θόδωρα τον επικρίνεις ως άνθρωπο ή ως σκηνοθέτη;

Με τα αισθήματά του το έχεις το πρόβλημα ή με τα έργα του;

Μαρω_Κ είπε...

Βρε καλώστον.
Κι είχα ανησυχήσει τόσο καιρό.
Ούτε ένα γράμμα, ούτε ένα μήνυμα, ούτε μια ... καλή κουβέντα.
Για τον μισανθρωπισμό του που αντικατοπτρίζεται στις ταινίες του.

redpunkt είπε...

Ταχεία εξυπηρέτησις!

Έχω μείνει άφωνος!

Υ.Γ. Η αλήθεια είναι ότι είχα ψιλοεξαφανιστεί για κάποιο διάστημα. Ήμουν σε επαγγελματικό ταξίδι. Ζητώ συγγνώμη. Εφεξής θα έρχομαι συχνότερα.

Μαρω_Κ είπε...

Speechless, εσείς!
Δεν το πιστεύω.

theachilles είπε...

μάρω,
εύγε για το bringing out the dead. Πολύ βαθειά η ταινία, ο θάνατος είναι κ εμμονή μου, οπότε... Πολύ προσωπική ταινία και πολύ υποτιμημένη. Την προτείνω ανεπιφύλακτα, μαζί με King of Comedy και After Hours - η τριλογία των υποτιμημένων διαμαντιών του Σκορσέζε.

Θερμεσιλαος είπε...

theachilles,

λαμβάνω την άδεια από την σημαία και ευγενική την μαρω_κ να σας απαντήσω, από εδώ, τα ξένα μεν αλλά φιλόξενα χωράφια. Διάβασα με προσοχή τον θεσφατικό σας φετφά περί κινηματογράφου ως και περί Γκοντάρ.

Ο περί ου ο λόγος κινηματογραφιστής διαλύει όλες τις κινηματογραφικές συμβάσεις και σαρκάζει μέχρι τελικής διαβρώσεως τον κλασικισμό με την πλέον "κλασική" του ταινία, την Περιφρόνηση... Ίσως θελήσετε να σκεφτείτε πως ακριβώς γι' αυτό η εν λόγω ταινία είναι η κατ' εξοχήν "γκονταρική" - ίσως πάλι όχι. Στην δεύτερη περίπτωση, να τολμήσω να σας προτρέψω να αναγνώσετε με την δέουσα προσοχή την Ραψωδία Π άλλως γνωστή και ως Πατρόκλεια, πριν δείτε άλλο φιλμ του Γκοντάρ; εμένα μου επέτρεψε να δω τον Γκοντάρ, όταν μεσουρανούσε, με άλλο βλέμμα. Κι ακόμη, ίσως θελήσετε να διαλογιστείτε πάνω στην εξαιρετική φράση του Ανδρέα Εμπειρίκου "τα μυστικά του σινεμά είναι κι αυτά εικόνες", (ίσως και της ποίησης προσθέτω) και όπως κάθε εικόνα επιτρέπει στον καθένα μια δική του, καταδική του ερμηνευτική πραγματικότητα.

Περαιτέρω, ο 20ος αιώνας γεννήθηκε μάλλον υπό τον αστερισμό των στοχασμών του Λέοντος Τόλστοϊ και του Βίκτωρος Ουγώ ("καλή η τέχνη για την τέχνη, αλλά ακόμη καλύτερη η τέχνη για την πρόοδο"). Αν ο Γκοντάρ είπε ότι στον κινηματογράφο το κατ' εξοχήν ηθικό είναι το πού θα τοποθετήσεις την μηχανή σου (με άλλα λόγια, η "γραμματική" αισθητική της λέξης, ο «χρόνος» του ρήματος, η «πτώσις» του ουσιαστικού κλπ) ο Ντ. Οθ. Γκρίφφιθ και ο Σ. Αϊζενστάιν είναι αυτοί, που έθεσαν τον τύπο επί των ήλων της κινηματογραφικής γλώσσας με το κροσ-κάττινγκ και το παράλληλο (διαλεκτικό) μοντάζ αντίστοιχα, προικίζοντας την τότε εν εξελίξει κινηματογραφική αφήγηση με τις άπειρες δυνατότητες ενός ιδιότυπου αλλά παντοδύναμου συντακτικού την εικόνων. Αυτά τα ολίγα.
ευχαριστώνατς την μαρω_κ για την ανεκτική της φιιλοξενία, σας εύχομαι καλό απόγευμα.
Θ. ο Μ.

Μαρω_Κ είπε...

@αχιλλέας
Πότε προλάβατε και είδατε τόσο πολύ σινεμά.
Εχω τα διπλά σας χρόνια και έχω την αίσθηση ότι δεν σας προλαβαίνω στις ταινίες!!!!!!!!!!

@θερμεσίλαος
Η οικοδέσποινα σας εκφράζει τον μέγιστο θαυμασμό της για το σχόλιο σας.
Λίγο ακόμα και θα με πείσετε για τον Ζαν Λυκ.

fish eye είπε...

εδω θα διαφωνησω..κισλοφσκι ο αγαπημενος μου..αγγελοπουλος επισης..!!
:)))

Θερμεσιλαος είπε...

μαρω_κ,
δεν αποπειρώμαι να σας πείσω. Προσωπικά τον αντέχω μόνον χάριν του ποπ-κορν.
Απλώς, κάποτε, πήγαινα πολύ συχνά στον κινηματογράφο. Εμένα άλλωστε, ο αγαπημένος μου κινηματογραφιστής είναι ο Βιντιάδης και περισσότερο ο Δαλιανιδης. Και από τους ξένους, ο Μπουνιουέλ.
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.
θερμεσίλαος ο Μάγνης

theachilles είπε...

Θερμεσιλαος,
δε θα διαφωνήσω σε πολλά από αυτά. Συμφωνώ απόλυτα με τον μέγιστο Γκρίφιθ, αλλά πρόσεξε την παγίδα. Ο κινηματογράφος, αν και νεαρή σε ηλικία τέχνη, εξελίσσεται με απίστευτη ταχύτητα - ίσως γιατί είναι τόσο στενά συνδεδεμένος με την καθημερινότητά μας, και κυρίως με την τεχνολογία. Το να θαυμάζουμε τον Γκρίφιθ για την ανακάλυψη του cross cutting σε μία εποχή πρωτόγονη για τον κινηματογράφο είναι αυτονόητο. Το Intolerance είναι μνημείο του 20ου αιώνα και της ανθρώπινης εμπνεύσεως - θυμίζω ότι οι τότε θεατές πίστευαν ότι είχε γίνει λάθος στην προβολή. Όμως, όσο δύσκολο ήταν για τους πρωτοπόρους να ανοίξουν το δρόμο, άλλο τόσο και πιο πολύ ήταν και είναι για τους επόμενους το να καινοτομήσουν. Αλήθεια, δεν φαίνεται και τώρα ότι όλα, τουλάχιστον από πλευράς φόρμας, έχουν ειπωθεί στον κινηματογράφο; Κάπως έτσι ήταν στις αρχές του 60. Και επέτρεψε μου να πω, ότι τη σημασία του Γκοντάρ μπορούμε να την εκτιμήσουμε καλύτερα τώρα, παρά τότε, όταν ακόμα το φαινόμενο αυτό βρισκόταν στην εξέλιξή του.

Συμφωνώ για την Περιφρόνηση και με την πανέξυπνη προσέγγιση που έκανες. Όντως με αυτή την έννοια είναι η πιο γκονταρική ταινία του, αλλά νομίζω κατάλαβες κ συ πως το εννοούσα. Να μου επιτρέψεις να πω ότι, κάθε ανάγνωσμα με κάνει να βλέπω τις ταινίες του Γκοντάρ διαφορετικά, αλλά κυρίως, κάθε (επανα)προβολή ταινίας του με κάνει έναν καλύτερο αναγνώστη κάθε μορφής κειμένου (κινηματογραφικού και μη).

Μάρω,
αυτό είναι η ζωή μου. Αλλά όσο και αν βλέπει κάποιος, έχει δει λίγα, και το φάρμακο είναι ένα: πιο πολύ σινεμά ακόμα!!

Θερμεσιλαος είπε...

theachilles,

ζητώντας και πάλι την άδεια από την σημαία και την ευγενική μάρω_κ, σπέυδω να σας απαντήσω και τούτο γιατί φοβάμαι πως με το πολύ πέρα-δώθε, θα καταστρέψουμε τα χωράφια της και πάει η σοδειά.

Θα σας απαντήσω με δυό κουβέντες.

Αν ασπάζεστε, όπως λέτε, την ανάλυσή μου για τον Γκοντάρ, τότε γιατί θεωρείτε σε πρωθύστερο σχόλιο σας την Περιφρόνηση ως την λιγώτερο γκονταρική ταινία; και μάλιστα λέγοντας το με τέτοιο μονοσήμαντο τρόπο, άξιον κριτού της Παλαιάς Διαθήκης, αναιρώντας ωστόσο αυτην την άποψή σας στο τελευταίο σας σχόλιο;

Πιθανά να γνωρίετε μερικά για τον κινηματογράφο, άλλωστε το διαδίκτυο είναι φίσκα από αυτά.

Αλλά να υποστηρίζετε προ-Γκοντάρ και μετά-Γκοντάρ εποχή, έλεος!, δεν υπάρχει παρθενογένεση στα θηλαστικα, μόνον στα έντομα, τα οποία ειρήσθω εν παρόδω, δεν κάνουν φιλμ. ΄Ετσι σας έγραψα περί Γκριφφιθ κλπ, αλλά μάλλον δεν το καταλάβατε.

Αλλά, παρακαλώ, μην απλώνετε, αβρόχοις ποσί, τις όποιες (θεωρητικές) γνώσεις σας δίκην τραχανά - δείτε ταινίες και, ίσως, μετά, να αποφασίσετε να εκφράσετε άποψη, αυτήν που θα είναι μόνον και ολοκληρωτικά δική σας.

Και, παρακαλώ θυμηθείτε πως η φιλοξενούσα απλώς παρέθεσε τις ταινίες, που την κάνουν να βαριέται, δεν ζήτησε αναλύσεις, ούτε κινηματογραφικές, ούτε άλλες και υποπτεύομαι πως την κάνουμε να βαριέται περισσότερο. Και μαζί μ αυτην, θα βαριέμαι κι εγώ - οι ατέρμονες, παράλληλες, συζητήσεις, που κανέναν δεν πείθουν, με κάνουν να πλήττω αφόρητα.

Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε έως εδώ.

Με εξαιρετικά φιλικούς χαιρετισμούς,

Θερμεσίλαος ο Μάγνης

(το πάλαι ποτέ, πρόεδρος κινηματογραφικής λέσχης κάποιου, εν Εσπερία, πανεπιστημίου)

zero είπε...

Αχ!

Καταπληκτικο ποστ.
Τωρα το πηρα χαμπαρι.
Μου αρεσουν παρα πολυ ολες αυτες οι ταινιες.
Μπραβο Μαρω.


ζερο.

theachilles είπε...

Θερμεσιλαος,
Χαίρομαι για τις προσωπικές επιθέσεις.
Όποιος με ξέρει, γνωρίζει ότι η σχέση μου με το ίντερνετ είναι καινούρια και η επαφή μου με υπολογιστές ελάχιστη. Αλλά χαίρομαι που νομίζετε ότι τα ξέρετε όλα.
Και το προ-Γκοντάρ, μετά-Γκοντάρ δεν το είπα εγώ. Αν διαβάσετε ξανά (κ καλύτερα) τι έγραψα, θα δείτε ότι σημείωσα ως πηγή τον Βασίλη Ραφαηλίδη. Αλλά φυσικά τι είναι αυτός μπροστά σας, σωστά;
Σας αφήνω στο Δαλιανίδη, Κ για να σας αναθερμάνω τις ελπίδες, ακούγεται κάτι για επανάληψη του Ρετιρέ, πέραν των παλαιότερων κινηματογραφικών αριστουργημάτων του.
Πάω να δω και καμιά ταινία, αφού μου το προτείνατε δηλαδή...

Μαρω_Κ είπε...

@μετοφεγγάρι
Αγαπητή μου όπως είπε και η Δώρα, περί ορέξεως Ταρκόφσκι, στην περίπτωση σας Κισλόφσκι.
Πάντως ένα έχω να πω.
Σινεμά και ξερό ψωμί.

@ζερο
Καλησπέρα σας.
Χαίρομαι που το post σας διασκέδασε.

@Θερμεσίλαος
Καλά ο Δαλιανίδης μα τον Μεγακλή που τον θυμηθήκατε κε πρόεδρε;

@αχιλλέας.
Πολύ σας εκτιμώ που βλέπετε τόσο κινηματογράφο.

Θερμεσιλαος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Θερμεσιλαος είπε...

theachilles,
καταχρώμαι, για χάρη σας, ακόμη μια φορά την ευγενική διάθεση της μαρω-κ και σας απαντώ.
Τώρα, δεν βλέπω, έχοντας διαβάσει προσεκτικά όλα μου τα σχόλια προς σας, πού και πώς σας επιτίθεμαι προσωπικά, εκτός αν οι απόψεις των άλλων συνιστούν, για σας, επιθετική συμπεριφορά προς σας.
Όταν με το καλό θα δημιουργήσετε ένα μπλογκ, ίσως να θελήσετε να βάλετε ένα θέμα περί κινηματογράφου. Και ίσως να θελήσω να συμμετέχω στην συζήτηση - είδομεν.
Μετά την ενδελεχή ανάγνωση των σχολίων σας, που έχω την ευγένεια και την ευχαρίστηση να μην σχολιάσω ή και χαρακτηρίσω δημοσία περαίτερω, τόσο εν τη ουσία όσο και υφολογικά, I rest my case.
Καλό σας βράδυ.
Θερμεσίλαος

ΠΑΝΟΣ είπε...

Μάρω να με συμπαθάς, αλλά δεν ζητώ άδεια για να ποστάρω σχόλιο στο μπλογκ σου, το βρίσκω εξαιρετικά βλακώδες.
Κύριε θεσμοφοριάζουσε (το σκρολ ντάουν είναι βαρετό, να με συγχωρείτε που χρησιμοποιώ αυτό, φαντάζομαι θα δείξετε κατανόηση),
συγχαρητήρια για το προεδριλίκι στην πανεπιστημιακή λέσχη, αλλά δεν μου λέει κάτι, και στο δικό μου πανεπιστήμιο οι μισοί είναι βλαμμένοι (και προς Θεού, μην πάρετε τις απόψεις σχολιαστών ως επιθετική συμπεριφορά προς εσάς).
Επίσης, θαύμασα τον πλούτο γνώσεών σας περί ίντερνετ και παροχής πληροφοριών μέσω αυτού, τώρα η κατάχρηση έχει άλλοθι.
Επίσης αν η Μάρω δεν ήθελε σχόλια στην λίστα της, θα μας το έλεγε. Από εκεί και πέρα η συζήτηση "τραβιέται" από'δω κι από'κει, μπορείτε να μην συμμετέχετε αντί να αποφασίζετε για την διάθεση της Μάρως σχετικά με τα σχόλιά μας, ελαφρά τη καρδία (και ψιλοχέστηκα που το κίμπορντ μου δεν έχει υπογεγραμμένη, άλλωστε δεν ήξερα σε ποιο γράμμα μπαίνει).
Τέλος, τις μισές σας λέξεις δεν τις καταλαβαίνω, αλλά αυτό λίγο με ενδιαφέρει, από τη στιγμή που οι άλλες μισές είναι αρκετές για να φανερώσουν το σύμπλεγμά σας (πάντα με εκτίμηση).
Ξεσκίστε τον Τολστόι και τον άλλον (τους οποίους ελληνοποιήσατε καταχρηστικά συν τοις άλλοις) κι αφήστε τον μικρό Αχιλλάκο να πλανάται με Γκοντάρ και λοιπούς φαιδρούς.
Τέλος, σας συγχαίρω για την εφηβική διάθεσή σας για αντιπαράθεση, που έκπληκτος ανακάλυψα ότι δεν συνάδει (κάπως έτσι πρέπει να γραφεται) με την ηλικία στο προφίλ σας.
Χωρίς ίχνος ειρωνείας (εκτός από τη χρήση πληθυντικού) και πολύ πολύ φιλικά,
Πάνος ο τερματοφύλακας.

industrialdaisies είπε...

Πωπωπωπω!!! Χαμός!

Λοιπόν, μπερδεμένες παρατηρήσεις:
- Γέλασα φοβερά με το κείμενό σου Μάρω, κι αυτό παρόλο που όλοι αυτοί οι σκηνοθέτες που αναφέρεις είναι στους αγαπημένους μου! Μαζί με αυτούς που αναφέρονται στα σχόλια, μπορεί να μου αρέσει ο Κιμ Κι Ντουκ κι ο Γκοντάρ μαζί... Σεβαστή η ματιά σου, και κατανοητή, όπως του καθενός απέναντι στην Τέχνη.
- Παρόλα αυτά να πω ότι πολλές φορές απέναντι σε κάποια έργα τέχνης το ζήτημα δεν είναι αν μας αρέσουν, με όρους που ισχύουν για άλλα έργα τέχνης. Πολλές φορές ο δημιουργός θέλει να κάνει ειδεχθές το δημιούργημα, άλλες ξέπνοο, άλλες παράλογο και άμορφο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν γίνεται να μας αρέσει. Απλά, ίσως, πρέπει να το δούμε υπό άλλο πρίσμα. Δεν είναι πάντα το θέμα η αισθητική ικανοποίηση.
- Θέλω να πω τελικά, πως η τέχνη δεν είναι για να γκετοποιεί τους ανθρώπους (θέλω να πιστεύω) αλλά για να τους ενώνει. Εϊναι κρίμα να διαβάζω στα σχόλια ανθρώπους να παρεξηγούνται με αφορμή την τέχνη. Μπορούμε να ανταλλάσσουμε απόψεις χωρίς να υποβόσκει ο θυμός, έτσι δεν είναι; :)

theachilles είπε...

θερμεσίλαος,
"γιατί θεωρείτε σε πρωθύστερο σχόλιο σας την Περιφρόνηση ως την λιγώτερο γκονταρική ταινία; και μάλιστα λέγοντας το με τέτοιο μονοσήμαντο τρόπο, άξιον κριτού της Παλαιάς Διαθήκης, αναιρώντας ωστόσο αυτην την άποψή σας στο τελευταίο σας σχόλιο;"

"Πιθανά να γνωρίετε μερικά για τον κινηματογράφο, άλλωστε το διαδίκτυο είναι φίσκα από αυτά."

"Αλλά, παρακαλώ, μην απλώνετε, αβρόχοις ποσί, τις όποιες (θεωρητικές) γνώσεις σας δίκην τραχανά - δείτε ταινίες και, ίσως, μετά, να αποφασίσετε να εκφράσετε άποψη, αυτήν που θα είναι μόνον και ολοκληρωτικά δική σας."

Ναι, ούτε και γω βλέπω που μου επιτεθήκατε. Έχετε δίκιο. Νομίζω δε χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω.

Μάρω,
συγνώμη για την προηγούμενη απάντησή μου, νομίζω ότι - όπως φαίνεται από την εξέλιξη της κουβέντας - θα δεις κ συ ότι μέχρι την τελευταία στιγμή είχα τη διάθεση απλώς να συζητήσω, και όχι να καβγαδίσω.

Πάνο,
πότε θα παιχτεί King Lear (κάθεται και περιμένει) και τι θα γίνει με τα κουμάντα σου για το Soigne ta droite;

Θερμεσιλαος είπε...

Καλημέρα Αθηνόραμα, καλημέρα Στοίχημα, καλημέρα ΤΖων Μπόυ.

ΠΑΝΟΣ είπε...

Χαίρομαι που επιβεβαιώνετε όσα έγραψα. Χαίρομαι επίσης για το σταθερό του χαρακτήρα σας.

theachilles είπε...

Μάρω,
σε καταλαβαίνω για τον Τρίερ, αν και διαφωνώ (και πάλι), όντως αυτό το αλαζονικό και ταυτόχρονα αφελές των ταινιών του, ώρες-ώρες τον καταστρέφει. Όμως, στο Χορεύοντας στο Σκοτάδι, δεν άξιζε να μείνεις για την πρωταγωνιστική ερμηνεία; Η Bjork, η λατρεμένη μου Bjork, τα δίνει όλα και αποδεικνύει ότι κάποιοι καλλιτέχνες γεννιούνται, δεν γίνονται. Επίσης, οι Ηλίθιοι είναι δείγμα σπουδαίου κινηματογράφου, αλλά κάργα επηρεασμένου από Γκοντάρ - όπως και ολόκληρο το περίφημο Δόγμα. Οπότε, απολύτως κατανοητό που και οι δύο αυτοί κύριοι κοσμούν τη λίστα σου!

ΠΑΝΟΣ είπε...

Μάρω,
εγώ πάλι το καταλαβαίνω για όλους. Αλλά για τον Βέντερς αδυνατώ. Δεν χωράει το μυαλουδάκι μου γιατί κάποιος να μισεί τον Βέντερς. Ένηγουέη, εσείς ξέρετε.
Τα λέμε.
Πάνος.

Άκης Καπράνος είπε...

Μου τη σπάει ο Βέντερς γιατί πίστεψε την παραμύθα του - πίστεψε ότι είναι μεγάλος. Μετά τα Φτερά του Έρωτα τίποτα δεν βλέπεται. Αλλά πόσο βουρκώνω με αυτό το φιλμ. Και με το Παρίσι Τέξας. Και με την Αλίκη στις Πόλεις...

Μου τη σπάει ο Τεό γιατί όλα για τις ταινίες του χωρούν σε μια τόση δα βιβλιογραφία. Επίσης κι αυτός πιστεύει ότι είναι πολύ σπουδαίος. Χίλιες φορές όμως το Βλέμμα του Οδυσσέα απο τις "Βαλκάνιες" παραφωνίες του εξίσου μεγάλου απατεώνα Εμμμίιιιιρ.

Λατρεύω Γκοντάρ ότι και να κάνει. Τον μισούσα μικρότερος. Απο τα 25 και μετά, κάτι γύρισε μέσα μου όμως. Δεν έχω καταλάβει ακόμη τι. Μάλλον απο τα πολλά χαστούκια άρχισα να τα βλέπω ανάποδα. Λες; Εννοείται πως δεν τον καταλαβαίνω ολοκληρωτικά (μόνο ο Μέγας Βασίλειος μπορούσε νομίζω, και ο φίλτατος Μπάμπης που πολύ μου λείπει). Αλλά μου σκάνε πολλαπλά εγκεφαλικά ανα δεκάλεπτο, και μου αρέσει αυτό. Και στο Ζούσε τη Ζωή της με παίρνουν τα ζουμιά.

Τριερ... Κωλόπαιδό, ναι. Συνέτριψε τις ευεργετικές ιδιότητες του γνήσιου μελοδράματος (μεγάλε Σερκ), ο αλήτης. Αλλά προσκυνω τους Ηλίθιους. Ταπεινά. Και μια κουβέντα μαζί του είναι σκέτη απόλαυση (σε αντίθεση με τον Βέντερς - τσιμουδιά Πάνο, τον είδες κι εσύ, διάλεξη έδινε ο άνθρωπος κι όχι συνέντευξη).

Για Κισλόφσκι μένω απ'έξω, γιατί δεν σε καταλαβαίνω. Δεν το λέω "εφετζίδικα", το εννοώ.

ΠΑΝΟΣ είπε...

Έλα, Άκη, αγαπάμε Βέντερς έστω και γι' αυτά. Και η γοητεία του από κοντά είναι απίστευτη, ακόμη κι αν έλεγε το "Ήταν ένα μικρό καράβι".
Ο Τρίερ μου φαινόταν βλαμμένος αλλά δεν του μίλησα ποτέ, μια φορά τον πέτυχα στο ψιλικατζίδικο, αλλά έχουν ψυχρανθεί οι σχέσεις μας και δεν του μίλησα. :Ρ

Μαρω_Κ είπε...

Καλησπέρα σε όλους.
Μόλις γύρισα από επαγγελματικό ταξίδι.
Εξαιρετικούς σας βρίσκω.
Μουτς.
Αύριο τα σοβαρά.
Σήμερα το μυαλό μου είναι λάσπη και σας διαβάζω χωρίς να σας καταλαβαίνω.
Μήπως να δω σε αυτή την κατάσταση Γκοντάρ;
Ξανά μουτς!

gitsaki είπε...

Εγώ από την άλλη,είμαι μάλλον άρρωστη και μου αρέσει τρελά ο Krzysztof Kieslowski και ο δικός μας Αγγελόπουλος(λιγότερο αλλά δεν παύει να μου αρέσει).
Γούστα είναι αυτά...

Μαρω_Κ είπε...

Καλημέρα αχιλλέα.
Λοιπόν επειδή ακριβώς ο Τριερ είναι επηρεασμένος από τον Γκοντάρ μαζί με όλο το Δόγμα, για αυτό και δεν μπορώ να τον δω.
Προτιμώ πιο προσγειωμένα πράγματα.
Το Πολυτεχνείο βλέπεις....
Οσο για την Μπγιορκ να σου πω ότι μου θύμισε την Μαρινέλλα στο άνοιξε πέτρα.

Μαρω_Κ είπε...

Καλημέρα Πάνο
Δεν μου πάει ο Βέντερς με τίποτα.
Και πρέπει να σου πώ ότι προσπάθησα γιατί η φωτογραφία σε ορισμένες ταινίες του (μαζί με την μουσική) είναι αποθεωτική.
Αλλά ως ξανθιά δεν το πιάνω το σινεμά του.
Τι να κάνω;

Μαρω_Κ είπε...

Καλημέρα Ακη.
Πέστα χρυσόστομε για τον Σερκ.
Αυτό είναι geniune μελόδραμα.

Οσο για τον Κριστόφ, δεν μπορώ την παρουσία του θείου (υποναικτική ή έντονη) σε κάθε του πλάνο και σεκανς. Με ενοχλεί όπως και κάθε προσπάθεια προπαγανδισμού και κατηχησης γενικότερα. Πόσο μάλλον στο σινεμά.

Μαρω_Κ είπε...

Καλημέρα γιτσάκι.
Εδώ σ΄αρέσει ο Ελύτης , ο Τεό θα έμενε απέξω.

Πρωινά φιλιά.

theachilles είπε...

Μάρω,
κανείς δε διαφωνεί για τον Σερκ νομίζω. Αποδεικνύομαι και επίκαιρος γιατί μόλις προχθές έβλεπα to All That Heaven Allows και το σχολίαζα με τον φίλτατο Πάνο. Ο τύπος είναι θεός, πολύ κινηματογραφικός σαν σκηνοθέτης και οι γωνίες λήψης του ξεχωριστές. Μαζί με τον Φορντ, τον Χωκς και τον Γουάιλερ αποτελούν την εκλεκτή ομάδα των σκηνοθετών της χρυσής εποχής του Χόλλυγουντ, που παρά τις παρεμβάσεις των στούντιο και των παραγωγών, κατόρθωσαν να φτιάξουν μια φιλμογραφία ολότελα προσωπική (σαν γνήσιοι auters).
Φυσικά παρέλειψα τον Γουέλς, ως αυτονόητο...

Μαρω_Κ είπε...

Βρε αχιλλέα μου, μ΄εντυπωσιάζεις.
Πόσες ταινίες την μέρα βλεπεις;
Και Σερκ και Γουάιλερ;
Τι να πω κι εγώ η ξανθιά.
Speechless.

theachilles είπε...

Σιγά καλέ, ξέρεις πόσοι άλλοι σαν κ μένα υπάρχουν; (Ο Πάνος για παράδειγμα, χιχι). Με βάζεις στον πειρασμό να σου πω ότι μόλις τον προηγούμενο μήνα μου ήρθε η εξαιρετική αμερικάνκιη έκδοση του Best Years of Our lives. Άντε να κανονίσουμε προβολές!

Μαρω_Κ είπε...

Πέσμου τώρα ότι βλέπεις Μιζογκούτσι και Ντράγερ να ξεφύγω!

Unknown είπε...

Μπα, άλλη φορά δεν ξαναφεύγω. Αιγαίο και μαλακίες τώρα. Διακοπές....πφφφφφ.
Εσύ εδώ ξεκίνησες την κουβέντα της χρονιάς - και σε ορίζω (ως αυτεπάγγελτος Πάπας των blogoσινεφίλ) επίτιμο μέλος της Συντροφιάς του σινεΔαχτυλιδιού.

Αλλά γιατί βριζόστε ρε παιδιά; Το 'χει ο νεοέλληνας αυτό το προεφηβικό και λίαν διασκεδαστικό "την έχω πιο μεγάλη", τελικά ε;

Εγώ πολύ χάρηκα για τον Θερμεσίλαο, που παρακινήθηκε από σένα και μπήκε στο παιχνίδι της μάχιμης σινεφιλίας. Πολύ χάρηκα για τον Αχιλλέα που έχει έτσι και το authority στον τρόπο - πότε θα "γνωριστούμε εμείς οι δυο" - και είπε και την τεράστια ατάκα πως με περισσότερο σινεμά γιατρεύεται η πάθηση.

Πολύ χάρηκα εν γένει, αντιληπτό;

Λοιπόν, επί του θέματος. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω για ολόκληρους σκηνοθέτες που να love to hate. Για ταινίες εύκολα - και με παρακίνησες για κάμποση προβοκάτσια σε προσεχή μου ανάρτηση.

Για τις επιλογές σου ο Κισλόφκσι με πληγώνεις που δεν σου αρέσει, αλλά το φανταζόμουνα. Ωστόσο, αν κάποτε βρεις την ψυχική ενάργεια, το σθένος και ότι άλλο σου χρειάζεται... προσπάθησε το Rouge. Μάλλον δεν θα σ' αρέσει, αλλά στο προτείνει ο φίλος σου...

Για τον Γκοντάρ τείνω προς το μέρος σου. Τον σέβομαι αναγκαστικά (γιατί το '60 του είναι αποφθεγματικό) αλλά από κει και πέρα τον βρίσκω αυτοεπαναλαμβανόμενο φλούφλη. Τι προβοκάτορας Θεέ μου...
(Αχιλλέα, sorry, o Γκοντάρ δεν είναι πρωτοπόρος. Το Jump cut υπάρχει τουλάχιστον στον Οθέλλο του Ουέλς, κάμερα το χέρι όλος ο νεορεαλισμός, ο Αϊζενστάϊν, ο Κιούμπρικ και κάμποσοι ακόμα..πρόσωπο στην κάμερα ο Μπέργκμαν - νομίζω στην Μόνικα. Απλά τούτος το κάνει by the book με όλη την συνειδητότητα του σπουδασμένου κινηματογραφιστή.)
Συμφωνώ επίσης στον Τρίερ, ΑΛΛΑ μετά την αρλούμπα του δόγματος και με το Dogville αποκαταστάθηκε μέσα μου. Από την αρχή, λοιπόν.

Για τον Βέντερς συμφωνώ μόνο ως προς τα Φτερά του Έρωτα - με τα οποία δεν κατόρθωσα να πετάξω. Από κει και πέρα μου αρέσει πολύ μέχρι αυτά και έχω μια τεράστια εκτίμηση στο Ως Το Τέλος του Κόσμου που κανείς δεν μοιράζεται μαζί μου.

Και για τον Θόδωρα, σε κοιτάζω από απέναντι, όπως στους Γάμους του Μετέωρου Βήματος, αν δεν απατώμαι.
Είναι μεγάλη κουβέντα γι' αυτόν, δεν μπορώ όμως να τον δω ως μισάνθρωπο. Ενοχλητικά αυτάρεσκο όμως σίγουρα. Κάποτε του στοιχίζει αυτό, αλλά το κεφάλι του είναι γεμάτο πράματα που δεν μπορώ να αψηφήσω.

Πως πήγε η σεντόνα; Το ξεστρώνω εδώ και θα επανακάμψω.

Μαρω_Κ είπε...

Ηλία μου,
Τόξερα για τον Κισλόφσκι.
Αλλά και για τον Τεό.
Κι εσύ τέκνον ....
Τέλος πάντων θα το καταπιώ κι αυτό.

Κι εμένα μου άρεσε το Ως το τέλος του κόσμου, τόσο πολύ μάλιστα που το είχα διαγράψει ότι ήταν του Βέντερς.

theachilles είπε...

Μάρω,
θα ήμουν τουλάχιστον ασεβής προς τον κινηματογράφο αν είχα αυτά τα δύο ιερά τέρατα εκτός λίστας. Και μιας και έχω ανακηρυχθεί μάλλον στο Post σου ως ο υπέρμαχος του Γκοντάρ, να σου πω και τα εξής:

α)αν συμφωνείς ότι το κοντινό της Μαρίας Φαλκονέττι στο La Passion de Jeanne d' Arc είναι από τα πιο συγκλονιστικά πράγματα που έχουμε δει επί της οθόνης, τότε στο Vivre Sa Vie, ο Γκοντάρ φτάνει σε παρόμοια ύψη βάζοντας τη δική του μούσα Άννα Καρίνα (αχ...) να παρακολουθεί τη Φαλκονέτι, αποτίοντας έτσι φόρο τιμής και

β)στα μέσα της δεκαετίας του 50, όταν ήταν ακόμα κριτικός, ο Γκοντάρ έγραψε στα Cahiers ένα πανέμορφο άρθρο υποστηρίζοντας ότι ο Μιζογκούτσι είναι ο καλύτερος ιάπωνας σκηνοθέτης, κάνοντας μάλιστα μια απολαυστική σύγκριση με τον Κουροσάβα.

Ηλία,
τα σχόλια σου είναι τρομερά. Διατηρώ όμως τις αντιρρήσεις μου. Καταλαβαίνεις και συ ότι ο τρόπος που χρησιμοποίησε το jump cut ο Γκοντάρ στο A Bout de Souffle ήταν χωρίς προηγούμενο. Πρόκειται για τελείως διαφορετική περίπτωση από τον Γουέλς. Θα τσεκάρω πάλι τον Οθέλλο, αλλά από όσο θυμάμαι, δεν επρόκειτο εκεί για jump cuts, απλώς ο Γουέλς χρησιμοποιούσε σε στιγμές δραματικής έντασης ένα μοντάζ παρόμοιο με αυτό του Άιζενσταιν. Δηλαδή, πλάνα συντομότατα σε διάρκεια, πολλές φορές μικρότερα και από δευτερόλεπτο, διαλεκτικό μοντάς, το ξέρεις κ συ.
Το ίδιο και όσον αφορά την κάμερα στο χέρι. Όπως και να το κάνουμε είναι διαφορετικό να κάθεσαι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου με μια κάμερα στο χέρι και την πηγαινοφέρνεις σε αυτούς που κάθονται μπροστά.
Όσο για τον Μπέργκμαν, τρομερή η παρατήρησή σου, όλο αφορμές μου δίνεις. Λοιπόν, όχι μόνο ο Μπέργκμαν, αλλά και άλλοι πιο πριν γύρισαν τον ηθοποιό στην κάμερα για να πει μια φράση. Όπως όμως σωστά λες, ο Γκοντάρ το έκανε συνειδητά. Δεν το έκανε για να εξυπηρετήσει τη δραματουργία, αλλά για να την εξαφανίσει! Να πει στο κοινό "κοίτα, είμαστε ηθοποιοί, μπροστά από ένα συνεργείο με κάμερες και παίζουμε σε μια ταινία!!".
Μάλιστα, αν θυμάσαι, ο Μπέργκμαν στο En Passion το 1969, έβαλε ανάμεσα στην πλοκή, τους ηθοποιούς να σχολιάζουν τους χαρακτήρες τους σε έναν "δημοσιογράφο"(;), παραπέμποντας κατευθείαν στις μπρεχτικές μεθόδους του Γκοντάρ. Η πλάκα είναι ότι έχω μια συνέντευξη του Γκοντάρ εκείνη την εποχή που σε μια ερώτηση ο δημοσιογράφος τον ρωτάει αν πιστεύει πως ο Μπέργκμαν επηρεάστηκε από αυτόν σε αυτά τα σημεία. Ο Γκοντάρ, αφοπλιστικός όπως πάντα, είπε "Δεν πιστεύω να έχει δει καν τις ταινίες μου, και αν τις έχει δει δεν του αρέοσυν σίγουρα".

ΠΑΝΟΣ είπε...

ο μοντάς. :P

Μαρω_Κ είπε...

@αχιλλέας.
Ουάου!!!!!!!

@πάνος
Μαζί σου!

theachilles είπε...

ο μοντάς
του μοντά
τω μοντά
τον (Υβ)μοντάν
ω Μοντά

Gia είπε...

Eγώ ψηφίζω Ταρκόφσκι δαγκωτό.Ξέρω,σας φαίνεται μάλλον δυσάρεστη η επιλογή μου αλλά δε μπορώ να μην πω αλήθεια!

Unknown είπε...

Η (ασήμαντη) επιμονή μου ισχυρίζεται απλώς πως ο Γκοντάρ δεν υπήρξε πρωτοπόρος, κυριολεκτικά εννοώντας πως δεν έκανε τίποτε πρώτος, ανακεφαλαίωσε ωστόσο μια σειρά από εκφραστικές δυνατότητες. Ανακεφαλαίωση με τέτοια αυτοπεποίθηση έδωσε την εντύπωση πως είναι πρωτοποριακή, ειδικά καθώς υποστηρίχθηκε θεωρητικά κι από τα Cahiers.
Οι θεωρητικές καταβολές του σινεμά του, που τόσο εύστοχα μνημονεύεις, ειναι ακριβώς εκείνες που με κάνουν να θλελω να το εξομολογηθώ όλα και να επικροτώ την τούρτα που έφαγε στις Κάννες...

Επισημαίνοντας (νευραλγική) λεπτομέρεια το διαλεκτικό μοντάζ έχει ιδεολογική βάση, όχι στυλιστική - δεν σχετίζεται ας πούμε με την διάρκεια των πλάνων.
Τα jump cut του Othello, όπως θα διαπίστωσες, είναι καθαρό πήδημα χρόνου - δεν έγινε όμως με την επιδειξιομανία του Με Κομμένη την Ανάσα (που μ' αρέσει πολύ ε, να εξηγούμαστε)
Για τον Ingmar συμφωνούμε - και ακόμα περισσότερο με την άποψη που πιστεύει ο Γκοντάρ πως διατηρεί για τον ίδιο....
Χο χο.

Σου είπα, καθόλου για να σε καλοπιάσω, πως είσαι ένα ακόμα asset της σινεπαρέας μας.
Thank you for being there.

Και όλοι μαζί τη Μάρω που μας ανέχεται.
Κορίτσι μου.

Μαρω_Κ είπε...

Αχιλλέα και Ηλία
Οχι μόνο σας ανέχομαι, αλλά και περνάω εξαιρετικά καλά.
Εξακολουθώντας να πιστεύω ότι το σινεμά πρώτα μιλάει στο μάτι και στην καρδιά και μετά συνδιαλέγεται με την τέχνη και την τεχνική.
Γι αυτό άλλωστε προκαλεί και π΄θη όπως ακριβώς και ο έρωτας.

Ετσι λοιπόν θα επιμένω εμπαθώς στις απέχθειες και τις λατρείες μου.

Μουτς και μουτς.

Μαρω_Κ είπε...

@dorrit
Από τον Ντίκενς το παρατσούκλι ;
Κάνω λάθος.
Καλώς ήρθατε.
Ταρκόφσκι και ξερό ψωμί λοιπόν.
Μπράβο σας.

Unknown είπε...

Πίστεψες, έστω και προς στιγμήν, πως ήθελα να σε αποτρέψω από την ευλογημένη σου εμπάθεια;

Ποτέ δεν θα το'κανα.

Ντροπή σου λοιπόν!

Εμπαθές πλάσμα.

Μαρω_Κ είπε...

Οχι, αγπαητέ μου φίλε.
Δεν θα το σκεφτόμουν ποτέ αυτό.

Παρόλα αυτά έχει περάσει ανεπιστρεπτί ο καιρός που θα μπορύσα να ντραπώ για τις οποιεσδήποτε εμπαθείς και ... περιπαθείς επιλογές μου.

Οπότε θα μου επιτρέψεις απλώς να χαμογελάσω.

theachilles είπε...

Ηλία,
σαφέστατα και έχει ιδεολογική βάση. Μα, κάθε επιλογή του σκηνοθέτη έχει. Από τη γωνία λήψης ξεκινώντας. Αλλά όλα έχουν και τα τεχνικά/στυλιστικά τους χαρακτηριστικά.

Νιώθω ήδη άνετα φίλε μου στην παρέα σας και νομίζω είναι περιττό να εκφράσω τη συμπάθειά μου στην Μάρω. Ελπίζω ότι την έχει καταλάβει ήδη!!

Θερμεσιλαος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Θερμεσιλαος είπε...

Τρίζουν τα κόκαλα του Μακρυγιάννη
του Μπαρμπαγιάννη του Κανατά
κάτι ξενέρωτοι Αμερικάνοι
κάτι ροκάδες του κερατά
πήραν φαλάγγι μπαγλαμάδες και μπουζούκια
μα δεν πειράζει πατριώτες είμαστε εφτάψυχοι

Φράνσις Φορντ Κόπολα Ράινερ
Βέρνερ Φασμπίντερ και ξερό ψωμί

Πόσο θ' αντέξουνε ο Μάρκος κι ο Τσιτσάνης
δεν έχουν κάνει ούτε ένα videoclip
σαν τα κοράκια σου χιμάνε όταν πεθάνεις
οι κομπανίες με τους πράκτορες της Κ.Υ.Π
Γίναν οι μάγκες φεμινίστριες με ταγάρια
μα δεν πειράζει πατριώτες
είμαστε εφτάψυχοι

Φράνσις Φορντ Κόπολα Ράινερ
Βέρνερ Φασμπίντερ και ξερό ψωμί

Με σέξι πόζες κοριτσιών στην Ελασσόνα
με Παλαιστίνιο εραστή εκτελεστή
θα καβαλήσουμε κι ετούτο το χειμώνα
μπροστά στην τηλεοπτική μας θαλπωρή
σαν τους ανάπηρους που βλέπουνε αγώνα
μα δεν πειράζει πατριώτες
είμαστε εφτάψυχοι

Φράνσις Φορντ Κόπολα Ράινερ
Βέρνερ Φασμπίντερ και ξερό ψωμί

Του Τζιμάκου, βέβαια. Και εξαιρετικά αφιερωμένο σ' όλους.

Μαρω_Κ είπε...

Καλημέρα σας αγαπητέ Θ.
Αν και πρέπει να σας ομολογήσω ότι ο Τζιμάκος δεν μου πολυαρέσει, σας ευχαριστώ για την μελωδική καλημέρα.

Gia είπε...

@μάρω_κ

Aπό τον Ντέιβιντ Κόππερφιλντ

Θερμεσιλαος είπε...

αχιλλέα, πανο et al.

μου ανοίγετε την όρεξη, ιδιαίτερα διαβάζοντας τον Ηλία Δημόπουλο, να αναρτήσω ένα θέμα περί πολιτικού κινηματογράφου, θεωρώντας πως είναι η κατ' εξοχην κινηματογραφική τέχνη. Ίσως μόλις μου περάσει η πνευμονίτιδα, που με ταλανίζει μια βδομάδα τώρα.

ΠΑΝΟΣ είπε...

"Καλημέρα Αθηνόραμα, καλημέρα Στοίχημα"

Σόρι προεδράρα, θα προσπαθήσω να μαντεύω τι ταινίες βγαίνουν από την επόμενη εβδομάδα.
Σε φιλώ.
Πάνος.

Θερμεσιλαος είπε...

λυπάμαι που δεν έχεις χιούμορ, άρα δεν πρέπει και να διαθέτεις και αυτοσαρκασμό. κρίμα.

Θα σου πρότεινα να μείνεις στο Αθηνόραμα, αφού γράφεις σαν εκκολαπτόμενος κριτικός του κινηματογράφου.
Και μάθε, πως στα τέλη της δεκαετίας του 60, η κάθε φοιτ. κινημ. λέσχη δεν είχε σκοπό να αργολογεί αν και πώς και γιατί - ο κύριος σκοπός τότε στην Γαλλία ήταν ο δωρεάν δανεισμός φιλμ από τις εταιρείες διανομής, μπας και ξεστραβωθούμε - άλλοι καιροί. Αυτό σήμαινε, άπειρο τρέξιμο, παρακάλια κλπ - και δεν είναι κάποιος βλαμμένος επειδή κάνει κάτι που του αρέσει και θέλει να το μοιραστεί με άλλους.
Τότε μαθαίναμε περί σινεμά βλέποντας ταινίες, όχι διαβάζοντας, είπαμε, άλλοι καιροί. Και λέω τούτο, το τελευταίο, γιατί δεν έχει σημασία πόσες ταινίες είδες, αλλά πώς τις είδες και πόσο καταλάγιασαν μέσα σου.

Θερμεσίλαος

ΥΓ. Για το άλλο, που αναφέρεις, επίτρεψε μου να σου στείλω ένα προσωπικό μήνυμα.

Unknown είπε...

Φρρρρτ!
Ο Κολίνα των σινεbloggers - αυτοαναγορεύτηκα, μόλις - επεμβαίνει εκ νέου.
Τι πάθατε ρε σεις;

Βρείτε τα αρμονικά ή μην τρωγόστε έτσι, τουλάχιστον.

Να φθάσουμε την 100στάρα για τον κορίτσαρο με Γκαντική μειλιχιότητα.

ΠΑΝΟΣ είπε...

Χμ, δεν έπιασα το χιούμορ φαίνεται.
Ίσως και να μην έχω ούτε στάλα.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που δεν ξεράθηκα στα γέλια με τα αστεία προς τον Αχιλλέα, όπως φαντάζομαι θα έκανε ο ίδιος και όλοι οι αναγνώστες.
Αλλά αλήθεια, είναι χειρότερο να μην έχεις χιούμορ ή να μην έχεις διάθεση για μια ωραία κουβέντα, αλλά να σπαταλάς ώρα πληκτρολογώντας σχόλια (καθόλου επιθετικά θυμίζω) προς άλλους, χρεώνοντάς τους τόσα και χωρίς την παραμικρή ιδέα για τους ίδιους; Αλήθεια, πώς βγάλατε όλα αυτά τα συμπεράσματα που γράφετε για τον Αχιλλέα; Και δεν αντέδρασα επειδή τον γνωρίζω (και επειδή τον γράφω στα παπάρια μου, σημειωτέον), αλλά επειδή θεώρησα ούτως ή άλλως άδικη την συμπεριφορά σας και με ενόχλησε πραγματικά.
Η διάθεσή σας επίσης, δεν μου φάνκε στο ελάχιστο αυτή που γράφετε (να μοιράζεσαι αυτό που σου αρέσει με άλλους), αλλά μια αφοριστική και σνομπ στάση απέναντι στις γνώσεις του Αχιλλεά, σωστά; Εκτός αν άλλαξε τόσο η διάθεσή σας από τα τέλη του '60, το κατανοώ, έχει περάσει τόσος καιρός.
Προσωπικά, αν φτάσω να μιλάω έτσι σε 23χρονους που λατρεύουν το σινεμά όταν πάω με το καλό 60, προτιμώ να πάρει μια καραμπίνα η κωλόγρια που θα έχω δίπλα μου και να μου ρίξει στο κεφάλι, γιατί θα σημαίνει (όπως με εσάς) ότι η διάθεσή μου προς το σινεμά που τόσο αγαπώ θα έχει αλλάξει.
Τέλος, ήλπιζα να καταλάβετε ότι το "βλαμμένοι" προφανώς δεν πάει σε εσάς (στη θέση σας θα είχα αντιδράσει χειρότερα σε παρόμοια παρανόηση), δεν θα το έκανα ποτέ.
Το προσωπικό σας μήνυμα δεν το έλαβα, θα περιμένω λίγο ακόμη.
Πάνος.

ΠΑΝΟΣ είπε...

Ηλία μου έχουμε άλλο ένα μήνυμα, προλαβαίνουμε. :Ρ

Μαρω_Κ είπε...

Τα παιδία παίζει.
Και τα παιδία μαλώνει.

Απλώς να επισημάνω ότι μερικές φορές (αν όχι όλες) τα φιανόμενα και τα γραφόμενα απατούν.

Ολοι μας αγαπάμε με πάθος το σινεμά.

Και σαν γνησιοι και αιώνιοι έφηβοι κι εραστές μιας τέχνης που πλανά και παραπλανά, αφηνόμαστε να πλανηθούμε καμιά φορά και για τις προθέσεις και για τα λόγια.

Σας ασπάζομαι τρυφερά όλους.

ΠΑΝΟΣ είπε...

Αν το μπλογκ μου πιάσει ποτέ 100 (κι ας είναι τα μισά μπινελίκια), σας βγάζω όλους έξω. :Ρ
Συγχαρητήρια Μάρω ;)

Μαρω_Κ είπε...

@ηλίας

Να κρατήσω το "κορίτσαρος" (εξαιρετικά κολακευτική προσφώνηση αν και λίγο παλιομοδίτικη, πράγμα επίσης γοητευτικό)και να αποποιηθώ την μειλιχιότητα. Οι παθιασμένοι άφρωποι (σωστά το γράφω κατ΄εμέ) μονο μειλίχιοι δεν είναι.

Σας ευχαριστώ.

Μαρω_Κ είπε...

@πανος
Το παιχνίδι φίλε μου είναι σικέ.
Όταν γράφεις "αφορισμούς" και "γαργαλάς" ανάβει η σύζητηση.

theachilles είπε...

Ποιος είναι αυτός ο Πάνος επιτέλους, που λέει ότι με ξέρει;...
Συγχαρητήρια Μάρω, προτείνω τώρα να βάλεις 5 ταινίες "καθολικής αποδοχής" που σιχαίνεσαι!!

H.Constantinos είπε...

Δεν είδατε το απαλό, ανάλαφρο, θεαματικό και διασκεδαστικό Dogville...?
Ω! Μα, θα έπρεπε...

Sally Finkenstein είπε...

Τι λέτε ρε παιδιά!
Δεν πιστεύω στα μάτια μου.

Μπράβο Μάρω
Ανάβεις φωτιές, έστω και σικέ!

Unknown είπε...

Τι εννοείς "αν και λίγο παλιομοδίτικη" και στροβιλίζεις έτσι το δίκοπο στο πονεμένο στήθος μου...
Κορίτσαρος είναι ΚΛΑΣΣΙΚΗ προσφώνηση - η μόδα ελάχιστα την έχει απασχολήσει (την προσφώνηση).
Ομοίως κι εμένα.

Κορίτσαρε.

Θερμεσιλαος είπε...

Πανο,
στην συνέχεια της προσωπικής χθεσινοβραδυνής επικοινωνίας:

Πάντως, κινηματογράφος, ως κατ’ εξοχήν «πολιτική» μορφή τέχνης, είχε γεννηθεί με το πρώτο φίλμ.

Και βέβαια, ο όρος «πολιτικός» για μένα σημαίνει την ικανότητα δυνητικής μεταστοιχείωσης της κοινωνίας από χρησιμοθηρική σε μιαν οιονεί ανθρωποκεντρική προσέγγιση κι όχι μια απλή ετικέττα που χρησιμοποιείται κατά το δοκούν.

Κοντολογίς, δεν υπάρχει είδος κινηματογράφου - έν είδος ότι ουδέν είδος πλην αυτού της δυνητικής πνευματικής ανάτασης.

Τουτέστιν, κάθε φιλμ, όπως και κάθε έργο τέχνης, πρέπει να αποτιμάται per se (αυτό καθ’ εαυτό) ανεξάρτητα αν κατά τους μελετητές-καταστιχογράφους, άλλως γνωστούς ως κριτικοί του κινηματογράφου (sic) ανήκει σε κάποιο είδος και σε ποιό, αφού κανένα φιλμ δεν γίνεται να ανήκει οπουδήποτε - η ταξινόμηση περιορίζει / απαγορεύει την ονειροπόληση και την αίσθηση.

Το έργο τέχνης είναι μια ελεύθερη οντότητα που συλλαμβάνεται στον νου του δημιουργού, τρέφεται με ο αίμα του φαντασιακού του και βγαίνει από τα μητρικά σκοτάδια στις φωταψίες του κόσμου, χωρίς πλέον να του ανήκει, αφού αυτός μιλά στον Δήμο κι όχι στον εαυτό του, για να χαρακτηριστεί, αφού κριθεί με βάση την ανάταση που προκαλεί κι όχι να κριθεί με βάση του αν τα χαρακτηριστικά του χωράνε ή όχι σε προκατασκευασμένα συρταράκια ταξινόμησης.

Οι σφραγίδες, οι ετικέττες, οι όροι, έχουν ημερομηνία λήξης και μικρό προσδόκιμο ζωής. Κι αν καμιά φορά τα χρησιμοποιούμε, μικρό το κακό. Ως παράδειγμα αναφέρω τα ανά την Υφήλιο Συμπόσια Κινηματογράφου. Ονομάζονται συμπόσια, αλλά δεν πίνει κανείς και δεν υπάρχουν και αυλήτριδες (οι στάρλετ είναι πολλές φορές απλώς «αρτίστες»).
---
Ανέφερες κάπου περί αγνώστων λέξεων. Λυπάμαι, αλλά έμαθα ελληνικά σε μιαν άλλη εποχή, που σημαίνει πως μπορώ να κινούμαι λίγο πιο ελεύθερα στην αχανή ελληνική γλώσσα.

----------

Καλή Κυριακή.

Θερμεσίλαος (και τα ενέσιμα, πλέον, αντιβιοτικά του)

Μαρω_Κ είπε...

Καλημέρα
Πάνο, Αχιλλέα, Κωνσταντίνε, Σάλλυ, Θερμεσίλαε και Ηλία.

Εχω βγάλει τα αγωνιστικά μου ρουχα από την ναφθαλίνη και τα αερίζω για να κατέβω το απόγευμα στην Βουλή.
Θα σας δω εκεί. Να έχετε μια φωτο του Τεό στο κούτελο για να σας αναγνωρίσω.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.

ΠΑΝΟΣ είπε...

Θερμεσίλαε και Μάρω, καλημέρα. Χαίρομαι που το μπλογκ της Μάρως είναι ζωντανό την Κυριακή το πρωί, που εδώ στη δουλειά ο χρόνος μοιάζει διαφορετικός.
Διάβασα το σχόλιό σας, πόσο αυτό που λέτε συμβαίνει; Ναι μεν ανήκει στον κόσμο το έργο, αλλά πόσο λειτουργεί αυτό για τον δημιουργό του; Εγώ όταν έκανα το ταινιάκι μου ένιωσα τόσο καλύτερα, έμαθα πολλά και, πιστέψτε με, μέχρι σήμερα δεν το έχει δει κανείς, ήταν μια υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου, όχι αν λειτουργώ έτσι, αλλά για να αντιληφθώ τι σημαίνει για μένα το σινεμά. Έπειτα από αυτό, είναι τόσα που θέλω να μοιραστώ που αν έχω ξανά την ευκαιρία θα το κάνω με μεγάλη ευχαρίστηση, αλλά ουχί ως αυτοσκοπό.

Μάρω,
βάλε τα αγωνιστικά σου και κατέβα, εγώ δεν τ' αντέχω, αλλά πολύ χαίρομαι για σένα.
Καλή συνέχεια σε όλους,
Πάνος.

Θερμεσιλαος είπε...

πάνο,

θέτεις ένα σοβαρό ερώτημα. κατά πόσον το έργο ανήκει στον δημιουργό του μετά στην δημοσιοποίησή του.
θα έλεγα πως υπάρχουν μύριες απόψεις πάνω σ΄αυτό. προσωπικά, έχω την αίσθηση πως ο δημιουργός κάνει το έργο του
(α) γιατί θέλει κάτι να εκφράσει και να εκφραστεί ο ίδιος και
(β) για να έχει την χαρά της δημιουργίας και του πειραματισμού.
από την στιγμή, που αποφασίζει να το δημοσποιοποίησει, "παύει" να είναι ο ίδιος ο δημιουργός του συγκεκριμμένου έργου και μεταμορφώνεται σ' ένα (συνήθως) άτεγκτο κριτή του έργου, ως έργο. και όντας ο δημιουργός μαθαίνει, υιοθετώντας και την ματιά του ουδέτερου θεατή: αυτολογοκρίνεται, σημειώνει τα λάθη του, τις παραλέιψεις του και προσπαθεί να τις διορθώσει σε μελλοντικά έργα.
και βλέποντας το δημοσιοποιημένο έργο, παγιωμένο πια, άρα μη επιδεχόμενο αλλαγές, έχει την μεγάλη τύχη να δει και τον εαυτό του, τις σκέψεις του, την ψυχή του αν θες, στο έργο - ως θεατής.
αν κατάλαβα καλά, το ταινιάκι σου το έκανες για να εκφραστείς αλλά και για να διαπιστώσεις αν μπορείς να εκφραστείς.
επίσης, νομίζω πως είναι καλή η δημοσιοποίηση, μας απαλλάσσει από τον κίνδυνο να βλεπόμαστε στον καθρέφτη και να βλέπουμε άλλα, εκτός τον πραγματικό, γυμνό εαυτό μας.
θα σου πρότεινα να αναρτήσεις το ταινιάκι σου τουλάχιστον στο μπλογκ σου. Κι έχω την εντύπωση πως αυτό θα σου επιτρέψει να το δεις με άλλα μάτια, ίσως με μια απελευθερωμένη, κριτική ματιά, που θα σε βοηθήσει στην επόμενη ταινία σου, μικρή ή μεγάλη, δεν έχει καμμία σημασία.

καλή κυριακή

από τούδε χαμαιτυπών (γράφω πια μόνον με πεζά)
θ κλπ.

Unknown είπε...

Αχ, πολύ χαίρομαι που διαλέγεσθε πλέον ευγενώς - στα όρια της ηδυπάθειας.

Αγόραροι.

(Μάρω, καλό ε...)

Κατά τα λοιπά, σε λίγο στο "μνημείο της ελληνικής δημοκρατίας".

...

Θερμεσιλαος είπε...

Ρε πάνο, δεν μας τα είχες πει αυτά…
Είναι, μακράν η καλύτερη ανάλυση του έργου, που έχω διαβάσει. Και με ψυχολογικό/φιλοσοφικό υπόβαθρο. ΕΥΓΕ!!!
Έχω δει το έργο σε ιδιωτική προβολή σε ντιβιντι και εμένα μου άρεσε. Ο σχολιασμός σου είναι αντικειμενικός, χωρίς εξάρσεις, χωρίς μπαρούφες, χωρίς τσιτάτα άλλων, διασήμων, με δυό λόγια είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ!
Μόλις συνέλθω, θα διαβάσω και τα άλλα στο μπλογκ σου. Πάντως, συνέχισε να γράφεις και ανάρτησε το φιλμάκι σου, έστω και στο γιουτιουμπ.

---
ηλία,
κατά το κορίτσαροι; :))

η φυγοκεντρος είπε...

Συμφωνω απολυτα μαζι σου...Κισλοφσκι ειναι και για μενα κοκκινο πανι,τον μισω τον πουστη. Εφω θα προσθεσω και τον Ταρκοβσκι που μου τη δινει εξισου,αν και αναγνωριζω την καλλιτεχνικη του αξια.Απορω:Αν ειχαν κανα εξυπνο σεναριο στα χερια τους,θα μου αρεσαν αραγε???
Τον Αγγελοπουλο δεν τον μπορω επισης,αλλα του συγχωρω ολες τις ωρες νυστας και βαρεμαρας που μου εχει κοστισει, λογω του Θιασου, που ειναι η καλυτερη ισως ταινια που εχω δει