AΝΤΙΟ

Αφιερωμένο στη Μαρία Παρνασσά

Αντίο Μαράκι. Φίλη των παιδικών μου χρόνων. Ήσουν η ανεμελιά μου, τα εφηβικά μου καλοκαίρια. Τα νερά του Λούσιου μαζί με σένα, πήραν και τα νιάτα μου. Τα νιάτα μας. Μετά την Τετάρτη, στις 16:20 που σε βρήκαν -εκεί ακριβώς που είπες στη Νίκη ότι θα ήσουν, στην Πύλη δίπλα στην πηγή- δεν αισθάνομαι πια νέος. Νιώθω την κάθε μέρα των 38 μου χρόνων να βαραίνει πάνω μου. Εσύ τουλάχιστον το γλίτωσες αυτό. Θα μείνεις για πάντα στα 36. Νέα, ωραία κι αγέραστη στη μνήμη μας. Καλό σου ταξίδι. Μακάρι, εκεί που πας, να έχει άλογα που τόσο αγαπούσες. Κι αν δεις την Κατερίνα, πες της ότι ακόμα μου χρωστάει ένα αντίο.

Από τον Νίκο Μ.

ΥΣ:O Νίκος μου το ζήτησε κι εγώ δεν μπορούσα παρα να τον φιλοξενήσω στο σπίτι μου.