ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΧΑΡΑ
Γιάννης Βαρβέρης (Από την συλλογή «Στα Ξένα»)
«Τους φίλους σας να σκέφτεστε
χωρίς και αιτία και μνήμη, έτσι
αμίλητους σκυφτούς να περπατούν
έντονα να τους σκέφτεστε να κλαίτε
μόνο και μόνο γιατί υπάρχουν και δεν ξέρετε
πώς τον κοιτούν τον κόσμο αυτήν την ώρα.
Αυτή την ώρα που δεν κάνετε άλλο
παρά μονάχα σκέφτεστε τους φίλους
είναι όπως όταν απερίσπαστοι
ακούτε μουσική:
αλλά όταν σκέφτεστε τους φίλους απερίσπαστοι
χωρίς να κάνετε άλλο
ακούγεται σιγά μουσική.»
Γιάννης Βαρβέρης (Από την συλλογή «Στα Ξένα»)
«Τους φίλους σας να σκέφτεστε
χωρίς και αιτία και μνήμη, έτσι
αμίλητους σκυφτούς να περπατούν
έντονα να τους σκέφτεστε να κλαίτε
μόνο και μόνο γιατί υπάρχουν και δεν ξέρετε
πώς τον κοιτούν τον κόσμο αυτήν την ώρα.
Αυτή την ώρα που δεν κάνετε άλλο
παρά μονάχα σκέφτεστε τους φίλους
είναι όπως όταν απερίσπαστοι
ακούτε μουσική:
αλλά όταν σκέφτεστε τους φίλους απερίσπαστοι
χωρίς να κάνετε άλλο
ακούγεται σιγά μουσική.»
6 σχόλια:
Σήμερα είναι το θερινό ηλιοστάσιο, η παγκόσμια μέρα της μουσικής και τα γενέθλια της καλύτερης μου φίλης της Λίνας.
Γι αυτήν το ποίημα.
Η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου και από τις πιο φωτεινές λέξεις: ηλιοστάσιο. Μάρω μου, να περάσουμε όμορφα σήμερα, στο φως...
Xρόνια πολλά για τη φίλη σου Λίνα.Με συγκίνησαν κάποιοι στίχοι,εκεί που λέει ότι δεν ξέρεις πώς περνούν κάποιες στιγμές οι φίλοι σου.
Καλό απόγευμα!
Εκπληκτική, μυστηριώδης συγγένεια μεταξύ των αναρτήσεών μας, Μάρω μου.
Μάλλον και της ψυχολογίας μας.
(Βέβαια σε νοιώθω, μικρή μου)
Να χαίρεσαι τη φίλη σου, να 'στε κοντά, απλήγωτες από την αγριότητα εκεί έξω.
Εξακολουθεί να μας φωτίζει το φως της φιλίας άραγε;
@δωρα
Καλημέρα.
Εγώ πάλι είμαι σκοτεινός τύπος.
Προτιμώ το έρεβος.
Φιλιά.
@gitsaki.
Καλημέρα.
Κι εμένα πολύ με συγκινεί αυτό το ποίημα.
@ηλίας
Ευχαριστώ για τις ευχές.
Ομως την αγριότητα έτσι κι αλλιώς την κουβαλάμε μέσα μας οι άνθρωποι. Πώς λοιπόν να ξεφύγεις;
Οσο για τις εκλεκτικές συγγένειες που θάλεγε και ο Γκάιτε, συνήθως οι άνθρωποι που μιλούν την ίδια γλώσσα τείνουν να αποκτούν και μια συναίσθηση.
@pico
Τι να σου πω, δεν ξέρω.
Θέλω να το πιστεύω, όπως άλλωστε και όλα τα παραμύθια που μας επιτρέπουν να επιβιώνουμε σ΄αυτόν τον κόσμο, τον απίστευτα σκληρό.
Δημοσίευση σχολίου