Πέμπτη 12 Απριλίου 2007

Ατελέσφορος Ερωτας


Μίλαγα το πρωί μ’ έναν φίλο, για ατελέσφορους έρωτες.
Όλοι μας έχουμε.
Ή σχεδόν όλοι μας.
Ή μπορεί πάλι και μόνοι λίγοι από μας.
Δεν ξέρω.
Είναι τα blogs ένα δημόσιο βήμα.
Ενα θέατρο όπου κανείς εκτίθεται.
Και σκέφτηκα ότι είναι κι ένας τρόπος να επικοινωνείς με ανθρώπους που έχεις χάσει.

Εξηγούμαι: Θα σας μιλήσω για έναν δικό μου ατέλεσφορο έρωτα.
Παλιό. Εξαιρετικά παλιό.
Είκοσι χρόνια πριν. Το 1987. Από Γενάρη μέχρι Οκτώβρη.
Εγώ στην Πάτρα , εκείνος, ο Χρίστος στην Αθήνα.
Επικονωνία δύσκολη. Το τηλέφωνο ακριβό. Φοιτητές γαρ. Τα ταξίδια επίσης.
Οπότε τι απέμενε;
Κλασσικό, παλιομοδίτικο ταχυδρομείο.
Χειροπιαστό.
Με τα γράμματα να απλώνονται στο χαρτί.
Χειρόγραφο. Πριν την εποχή του υπολογιστή και του εκτυπωτή. Μιλάμε για παλαιολιθικούς χρόνους!
Κάθε πρωί κατέβαινα στην είσοδο της πολυκατοικίας εκατό φορές να τσεκάρω αν ήρθε ο ταχυδρόμος.
Το ανυπόμονο σκίσιμο του φακέλου.
Το πρώτο γρήγορο, αγχωμένο διάβασμα, και μετά η απομόνωση και η αργή επανάληψη. Λέξη, λέξη. Πρόταση, πρόταση. Ξανά και ξανά.
20 χρονών πιτσιρίκια. Ο ενθουσιασμός χτύπαγε κόκκινα.
Μάιος 87 στην Θεσσαλονίκη. Κι οι δυό μας σε σπιτια φίλων φοιτητών. Να ξεφύγουμε από τις απαγορεύσεις. Πρωτομαγιά.
Θυμάμαι μόνο μια βραδιά σε μια ταράτσα στου Χαριλάου. Μιλούσαμε με τις ώρες. Τι λέγαμε, ούτε και ξέρω. Η αίσθηση μου έχει μείνει μόνο. Ο κόμπος στο στομάχι μαζί με την απόλυτη ευτυχία του έρωτα.

17 Μαίου . Ταξίδι αστραπή του Χρίστου στην Πάτρα. Με το πρώτο ΚΤΕΛ. Να είμαστε μαζί στα γενέθλια του. Χιλιάδες ψέματα για να ξεφύγω. Επιστροφή του στην Αθήνα με το τελευταίο.Δάκρυα στο σταθμό. Γίναμε μελό.

Μια εξεταστική που πήγε άπατη.
Από την μία ο έρωτας και από την άλλη η Εθνική Μπάσκετ που κέρδιζε το ΕURO'87.
The final countdown.

Ατέλειωτα μεταμεσονύχτια τηλεφώνηματα στην Αθήνα του καύσωνα.
Μπρος και πίσω.
Τα μάτια του θυμάμαι πάντα. Τεράστια. Μαύρα. Σκοτεινά.
Και τις κασέτες με τα τραγούδια που μου έγραφε.
Γερμανός. Σαββόπουλος. Αδελφοί Κατσιμίχα. Albinoni. Μικρή νυχτερινή μουσική του Μότσαρτ.
Και τις βόλτες τις νυχτερινές στην Οστρια της πλατείας Εξαρχείων. Μπύρες. Πίσω με τα πόδια. Χέρι-χέρι.

Διακοπές χωριστά.
Εκείνος στην Κέρκυρα. Εγώ εδώ, σε καλοκαιρινή δουλειά.
Γράμματα. Κι άλλα γράμματα.
Και τα πρέπει, που πίεζαν.

Σαββατο του Οκτωβρίου. Μου κάνει δώρο το «Αντίο γλυκιά μου» του Ντάσιελ Χαμμετ.
Το τέλος.
Ο επίλογος ενός ατελέσφορου έρωτα.
Εγώ που δεν αποφάσισα ποτέ ανάμεσα σε δύο.
Κι εκείνος που δεν άντεξε άλλο να με περιμένει.
Μου έμειναν τα γράμματα. Οι κασέτες. Η αίσθηση του ανεκπλήρωτου. Και η μανία με τα μυθιστορήματα νουάρ.

Και μια συγνώμη που πρέπει να ζητήσω είκοσι χρόνια μετά.

Συγνώμη Χρίστο. Δικά μου ήταν όλα τα σφάλματα.

Να είσαι καλά.

Σημείωση: Εγώ στην φώτο. Καλοκαίρι του 2006 στην Αστυπάλαια.

28 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το κείμενο φοβερό. Το ρούφηξα, κολλημένη στην οθόνη. Γράφεις πολύ ωραία, πάρα πολύ ωραία.

Δεν ξέρω αν ήταν η δικιά σου ευαισθησία που με τάραξε τόσο ή το ότι ταυτίζομαι με το περιεχόμενο...

ΥΓ. καλά όλοι κούκλοι είστε οι μπλόγκερς? :)

Μαρω_Κ είπε...

Βρε ζωίτσα μου υπερβάλεις.
Πάντως σ' ευχαριστώ.
Χαιρομαι που σου άρεσε.
Οσο για το κούκλοι, η φωτο εξαπατά.

Esther είπε...

Το θεμα δεν ειμαι οι ατελεσφοροι ερωτες..αυτοι σου αφηνουν παντα κατι...εστω την εμπνευση τους που εμεις οι δυο ξερουμε οτι αυτο ειναι κατι πολυ σημαντικο...
Το θεμα ειναι οι ΕΩΣΦΟΡΟΙ ερωτες..αυτοι δεν σου αφηνουν τιποτα..σου παιρνουν απλα την ψυχη.

gitsaki είπε...

Τι ωραία που το είπε η esther!
"Εσθήρ,ποια μυστική σκορπάς περνώντας μέθη;"

Σου βρήκα και στίχο με το όνομά σου.

Μaro_k:

Δύσκολοι έρωτες.Βρίσκω όμορφη τη συγγνώμη σου,ακόμα και καθυστερημένα.

stefanos είπε...

Μάρω τι να πω εγώ τώρα που με έκανες κομμάτια;
Τίποτα
δεν θα πω τίποτα

Καλό απόγευμα

Μαρω_Κ είπε...

@esther
Αχ, βρε μάτια μου αστους τους εωσφώρους.
Πιάσε κάτι πιο χειροπιαστό.
Θα τα πούμε από κοντά.

@gitsaki
Δύσκολοι έρωτες, ακόμα πιο δύσκολοι οι επικήδειοι τους.

@στέφανος.
Φωτεινέ μου φίλε δεν ήθελα να σε κάνω κομμάτια, απλά μου έδωσες μια αφορμή με τους ατελέσφορους έρωτες και θυμήθηκα τους δικούς μου.

Μουτς

gerasimos είπε...

Έχοντας ζήσει αυτή την εποχή - με τις μουσικές της, τα στέκια της, την ξεπερασμένη τεχνολογία της, τα καλοκαίρια της - η ιστορία σου με έκανε να ξεχαστώ για λίγο. Και να αισθανθώ τυχερός που μεγάλωσα στα '80ς. Τελικά δεν θα ήθελα με τί-πο-τα να ήμουν νεότερος!

Pastaflora είπε...

για φαντάσουν να έπαιρναν τα κύματα του διαδικτύου τη συγγνώμη σου και την έφερναν στην οθόνη του Χρίστου... σαν ένα μήνυμα στο μπουκάλι που έφτασε με τον πιο απίθανο τρόπο στον προορισμό του. amores perros, καλή μου...

Μαρω_Κ είπε...

@γερασιμος

Καλωστον τον συνομηλικο!
Κι εγώ δεν το μετανιώνω.
Μια χαρά είμασταν τότε.
Και τώρα.
Παράπονα δεν κάνω.
Τότε όμως νομίζαμε ότι είχαμε τον κόσμο στην χούφτα μας!
Τώρα μην πω τι κρατάμε.
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς!

Μαρω_Κ είπε...

@πασταφλωρα
Γλυκιά μου.
Ο κύριος δεν θέλει να με ξέρει.
Μην νομίζετε ότι δεν ζήτησα συγνώμη κι αλλες φορές τόσα χρόνια.
Δεν έπιασε.
Εχουμε κοινούς φίλους και ξέρω ότι ούτε ζωγραφιστή δεν θέλει να με δει.
Απλά έτσι το έγραψα.
Amistad arrida!

Unknown είπε...

Μάλλον είναι σαν τα Κεριά του Καβάφη. Η γραμμή αυτών που δεν θέλουν πια να μας μιλάνε, όλο και μεγαλώνει. Μπορεί να έχουν δίκιο, μπορεί και όχι.
Αλλά που μεγαλώνει, πονάει...

Πέσαμε σε ίδιες παλίρροιες την εποχή τούτη Maro k.

ναυαγός είπε...

Κάτσε για να καταλάβω. Αυτό σου έδωσε το βιβλίο, εσύ του ζητάς συγγνώμη;

Καλά λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει. Παραγιατρεύει θα έλεγα.

:)))

Caesar είπε...

Δεν ξέρω κατά πόσο υφίσταται θέμα συγγνώμης. Ο καθένας έδωσε & πήρε κάτι όμορφο, ωραίο & καλό για όσο διάστημα κράτηση μια σχέση. Και μάλιστα πριν τη φθορά, που συνήθως υποσκάπτει τις μακροχρόνιες συμβιώσεις ;)

Pastaflora είπε...

τους φοβάμαι τους ανθρώπους που δεν ξέρουν να συγχωρούν...

Μαρω_Κ είπε...

@ηλίας
Καλησπέρα.
Δεν τα είχα σκεφτεί τα Κεριά του Καβάφη. Εχεις δικιο. Μακραίνει η γραμμή.
Καλως ήρθες.

@ναυαγός
Βρε ναυαγούλη μου, δικό μου ηταν το φταίξιμο, να μην ζητήσω συγνώμη, έστω και λίγο καθυστερημένη. Τον είχα σκάσει τον άνθρωπο.

@καισαρα
Δεν ξέρω έχω μια αίσθησ ανεκπλήρωτου. Αν είχαμε μείνει μαζί τι θα είχε γίνει;

@φλωρα
Εμένα να δεις πόσο με σκιάζουν!!!!

IdentityCafe είπε...

Poly mou arese...

fish eye είπε...

πιστεψε με δεν ειναι δικα σου ολα τα σφαλματα..στο να μη βρισκονται μαζι δυο ανθρωποι συντελουν οι πραξεις κ των δυο..

kyriayf είπε...

χάθηκα στο κείμενο...
ήταν και τα "χρόνια" αλλιώς...
νοστάλγησα και δικά μου!

(λες να 'χαμε κείνα τα χρόνια ανταμώσει κάπου στην Πάτρα;;;)

φιλώ σε!!!

Μαρω_Κ είπε...

@ic
Υποθέτω ότι σου άρεσε η καλλιτεχνικη μου φωτό. Κάνε υπομονή θα δημοσιεύσω και ολόσωμη!!!!

@Kyriayf
Θα το θυμόμουν αν είχαμε συναντηθεί καλή μου.
Δεν θα σε είχα ξεχάσει.
Αλλά ποτέ δεν έιναι αργά.

Ανώνυμος είπε...

Συνεχίστε με κάτι τέτοιες αισθαντικές φώτο και θα φάτε το ψωμί της Αφροδίτης! Νοσταλγικό το κείμενο, μου άρεσε. Μη ζητάτε συγνώμη από ανθρώπους που δεν την έχουν μέσα τους. Εγώ έχω πάψει να ζητώ από τσιγκούνηδες.

Μαρω_Κ είπε...

@doratsirka
Καλησπέρα σας.
Χαθήκατε. Ολα καλά;
Το ψωμί της Αφροδίτης δεν το διεκδικώ. Φωτιά να πέσει να με κάψει.
Εχετε δίκιο ουκ αν λάβεις παρα του μη έχοντος!

Ανώνυμος είπε...

Καλά Μάρω. Ως θερμοκέφαλη, θα πάρω μέχρι και νόμπελ πυρινής φυσικής. Κατά τα άλλα παραμένω ακόμη εντός:)

Adomiel είπε...

Καλή μου κυρία αν υποψιαστώ ότι ανοιξιάτικα έχω πέσει στα σκληρά (σ.σ. και αναφέρομαι στους φόνους, στους εκβιασμούς και στις ματαιομένες επαναστάσεις των νουάρ) επειδή πριν από 20 χρόνια ως μοιραία γυναίκα -που είστε βεβαίως και τι να σας κάνουμε- παίζατε σε διπλό ταμπλό και δεν ξέρατε "από την Κική και τη Κοκό ποια να διαλέξω" σας διαβεβαιώ ότι θα ασκήσω όλη μου την επιρροή και θα περάσετε ένα καλοκαίρι "δράμα" (σ.σ. π.χ. επόμενος κύκλος όλα τα μπεστ σέλερ του τελευταίου 12μηνου)... Νομίζω ότι αρκεί μια ματιά στις λίστες των ευπώλητων για να καταλάβετε τι εννοώ και πολύ καλά κάνει και σας κόβει ήδη κρύος ιδρώτας...! :-Ρ

Υ.Γ. Μα καλά κι αυτός ολόκληρο γαϊδουρι πια, σου κρατάει κακία για τότε; αφού σε αποχαιρέτησε τόσο γλυκά...! Μυρίζομαι ότι του έκανες κι άλλο χουνέρι...! (σ.σ. τώρα το "μυρίζομαι" είναι μάλλον κουσούρι που μου άφησαν τα παλιο-νουάρ σου ;-) )

Υ.Γ. Αλήθεια τι κάνεις εδώ; δεν είπες ότι είχες κάτι να τελειώσεις; να περιμένω τα ευχάριστα;

Μαρω_Κ είπε...

@μετοφεγγάρι
Καλημέρα
Στον να χάνονται δύο άνθρωποι συντελούν πολλά. Αλλά κάποιος έχει το μεγαλύτερο μερίδιο μερικές φορές

Μαρω_Κ είπε...

@adomiel
Καλωστην.
Καλημέρα.
Οχι αγαπητή μου άλλο χουνέρι μετά από το βιβλίο δεν του έκανα.
Τα είχα εξαντλήσει όλα πριν.
Οσο για το γράψιμο, προχωράει. Σαν το κάβουρα, αλλά προχωράει.
Φιλιά

Alkyoni είπε...

δεν έχω κάτι να πω.εδώ
αυτό ίσως κάποια στιγμή το κάνω κι εγώ ποστ....
στοιχειώνουν αυτά ξέρεις..
πληγές που δεν κλείνουν.
ζωή που αλλάζει και μένεις πάντα με το ερώτημα πώς θα ήταν αν....

3 parties a day είπε...

Ακόμα θυμάμαι με νοσταλγία την εποχή που ο ταχυδρόμος ήταν μια φιγούρα μυθικών διαστάσεων...
Θυμήθηκα και τον Ραλφ...
Σ' ευχαριστώ.

Μαρω_Κ είπε...

@ αλκυόνη
Καλώς την.
Μας έλειψες
Εχεις δίκιο πάντα θα μένω με την απορία του άν.
Αν δεν είχαμε χωρίσει.
Ετσι όμως είναι τα πράγματα.
Προχωράς.

@3pad
Χαίρομαι που σου θύμισα τον Ραλφ.
Οποιος κι αν ήταν.
Οι αναμνήσεις είναι το άρωμα της ζωής μας.
Ο κος πρεσβης μου έρχεται σε μας τον Ιούλιο.
Θα σου γράψω λεπτομερειες.