Mε ημερομηνία λήξης

Κάτω από τις εγκλωβισμένες βρισιές,
ανάμεσα στις ώρες της έντασης και του θυμού,
ξεσκίζοντας τις φωνητικές χορδές,
πνίγεται η κραυγή της μύησης μου.

Στους διονυσιακούς ρυθμούς μιας δανεικιάς ζωής,
με το προσωπείο των ανομολόγητων πόθων
πεσμένο στη μέση του φαύλου μας κύκλου,
ξεφορτώνεσαι τις ψηφίδες της παράστασης.

Παρών στους οργασμούς που γεννούν οι στριμωγμένοι χρόνοι,
απών στην ανία της Κυριακής,
βουτάς στις αβύσσους των ψεμμάτων,
στο εσωτερικό καύκαλο της χελώνας,
κι από τους αντικατοπτρισμούς της σκηνής
βυθίζεσαι στην ιδιωτική παράνοια
του ναρκοθετημένου σου δρόμου και πάλι πίσω.

Ασύγχρονοι σε τροχιές που δεν αναμίχθηκαν ποτέ,
μόνιμα σε διαφορετικά γήπεδα ωμής βίας,
και η αναμέτρηση να μετατίθεται σε χρόνους παρατατικούς.

Δεν βρίσκεις τους τύπους των ήλων στο είδωλο μου για να λατρέψεις,
δεν βρίσκω τον επόμενο εφιάλτη που θα σε αντικαταστήσει.

Ικεσίες μου ανάστροφες,
ξορκίστε την εξάρτηση,
ευνουχίστε τον λυκάνθρωπο της σκέψης μου.
Αύριο στα νύχια του τα αίματα θα είναι ληγμένης ημερομηνίας,
όπως κι εμείς.!