Δεν μπορώ να το πιστέψω.
Πού βρέθηκε τόσος θυμός μέσα της ; Πώς γίνεται να χωράει όλη αυτή η η βία μέσα στο σωματάκι της;
Είναι η Μαρία αυτή που είναι απέναντι μου;.
Πού βρέθηκε τόσος θυμός μέσα της ; Πώς γίνεται να χωράει όλη αυτή η η βία μέσα στο σωματάκι της;
Είναι η Μαρία αυτή που είναι απέναντι μου;.
Η Μαρία που αγαπώ, η Μαρία που θέλω;
Γιατί με κοιτάζει τόσο ανήσυχα αυτό το γκαρσόνι;
Τι μου λες Μαράκι; Δεν σε καταλαβαίνω.
Γιατί με κοιτάζει τόσο ανήσυχα αυτό το γκαρσόνι;
Τι μου λες Μαράκι; Δεν σε καταλαβαίνω.
«........Θέλω να φύγω. Δεν αντέχω άλλο. Δεν σε αντέχω άλλο. Ούτε έσενα ούτε και τους βαριεστημένους σαραντάρηδες που σέρνεις για φίλους. Με πνίγεις με την ηρεμία σου, με την γαμημένη την ψυχραιμία σου. Τι κοινό έχω εγώ μαζί σου; Τι; Άννα, μ’ ακούς;...........»
Ναι σε ακούω αλλά δεν σε καταλαβαίνω. Τι μου λες; Να φύγεις, να πας που;
Γιατί με κοιτάς σαν να θέλεις να με ξεσκίσεις;
Γιατί μας κοιτάνε όλοι από τα διπλανά τραπέζια;
Γιατί δεν τρως Μαράκι;
Γιατί με κοιτάς σαν να θέλεις να με ξεσκίσεις;
Γιατί μας κοιτάνε όλοι από τα διπλανά τραπέζια;
Γιατί δεν τρως Μαράκι;
«........Αλλά έτσι ήσουν πάντα. Απαθής. Κυρία. Μακριά από τα πράγματα. Απόυσα. Εγώ όμως είμαι εδώ και είμαι 22, και θέλω να ζήσω, θέλω να πάω διακοπές. Βαρέθηκα στην Αθήνα. Θέλω να παώ στο νησί. Με περιμένουν. Νομίζεις ότι με το να μην απαντάς θα με κάνεις να σε λυπηθώ..............»
Δεν θέλω να με λυπηθείς Μαράκι. Απλά να μην φωνάζεις. Δεν σε κρατώ. Δεν θα μπορούσα ποτέ να σε κρατήσω. Αλλωστε είναι Αύγουστος, τι να κάνεις Αύγουστο μήνα στην Αθήνα; Τι συμβαίνει; Γιατί δεν μπορώ να αναπνεύσω; Γιατί με πιάνει τώρα αυτός ο πανικός;
«............Ξεκόλλα πια απ’ αυτό το κωλο-νοσοκομείο. Για το μόνο που ξέρεις να μιλάς είναι γι αυτό. Δεν την μπορώ ρε Αννα αυτήν την μιζέρια.....»
Κι εγώ θέλω να ξεκολήσω Μαράκι, αλλά οι εικόνες με κυνηγούν παντού. Τα σεντόνια, οι νοσοκόμες, τα χοντρά κουρασμένα πόδια, όλα είναι εκεί και με περιμένουν. Κι αυτό το γκαρσόνι όλο το τασάκι μας αδειάζει. Γιατί καπνίζεις τόσο πολύ;
«..............Επιτέλους πες μια λέξη. Πες κάτι. Φεύγω. Εβγαλα εισιτήριο με το πλοίο για αύριο. Δεν θα κάνεις κάτι; Αννα σου μιλάω. Σου λέω ότι φεύγω κι κάθεσαι εκεί σαν Βούδας και με κοιτάς σαν να μην υπάρχω.»
Υπάρχεις Μαράκι, απλά εγώ δεν σε βλέπω πια.
Μαγική εικόνα έγινες. Κλείνω τα μάτια και βλέπω τον Μανόλη, την μάνα, εσένα.
Τ’ ανοίγω κι έχεις φύγεις.
18 σχόλια:
Το 2.
Πολύ καλό το 2ο σχεδίασμα Μάρω μου
Προτιμώ το σχεδίασμα 1. Μακράν!
Θα πάρω και γω το θάρρος να πω τη γνώμη μου για τα σχεδιάσματα. Το πρώτο μου αρέσει περισσότερο γιατί είναι περισσότερο νοσταλγικό ή παραδομένο, σέπια απόχρωση. Το δεύτερο σε αγχώνει περισσότερο, είναι σημερινό και τα χρώματα είναι τα δικά του χρώματα χωρίς πατίνα του χρόνου. Προτιμώ το πρώτο γιατί υπερτερεί επίσης σε ευστοχία λέξεων...Μάλλον το παράκανα...Ουφ..
Διαβάζοντας δεν αντιλήφθηκα ότι πρέπει να διαλέξουμε ή το πρώτο ή το δεύτερο. Συμπληρωματικά μου φάνηκαν...
Το πρώτο είναι πιο μελαγχολικό -κι ίσως λίγο πιο ουδέτερο, αντικειμενικότερο. Το δεύτερο σου προκαλεί βιολογικές και σωματικές αντιδράσεις, σε γεμίζει αυτόν τον σαρωτικό θυμό κι εκνευρισμό της Μαρίας...
Καθαρά επειδή είμαι επιρρεπής στα πάθη... Το δεύτερο. (αν και γιατί να ψηφίσουμε; Μαζί πάνε και τα δύο καλύτερα...)
Φιλιά!
3pad
Καλημέρα.
Βράζουμε στο ζουμί μας εδώ.
Κυριολεκτικά και μεταφορικά
@alps
Καλημέρα.
Ευχαριστώ.
@constantinos
ΝΑ σου πω την αλήθεια κι εγώ.
@credit.
Καλημέρα.
Καλωσόρισες.
Εχεις μάλλον δίκιο. Είναι πιο εσωτερικό.
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
@daisy
Καλημέρα.
Οχι δεν ψηφίζουμε καλή μου.
Απλά είναι από κομμάτι από το βιβλίο που παλεύω. Κι ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν θα είναι σε πρώτο ή τρίτο πρόσωπο. Κι έτσι γράφω σχεδίασματα μέχρι να τα φτύσω παντελώς και εντελώς.
Μουτς.
Μάθαμε να ψηφίζουμε και μας έγινε έξη.
Κι εγώ το 1, και καλή συνέχεια.
Εγώ δεν ψηφίζω τίποτα.
Μάπα μου φαίνονται και τα δύο!
@sally
Mουτς.
Απλό.
Κάνει φριχτή ζέστη!!!!!!
@redpunkt
Καλές βουτιές αγαπητέ μου!
εσυ τα σχεδιαζεις, εγω τα ζω
Ο τρομερός μήνας Αύγουστος...
& ο etalon να δίνει την καλύτερη κριτική !
@etalon
Καλησπέρα.
Ελπίζω να μην είναι τόσο τελεσίδικα όσο στα σχεδιάσματα.
@caesar
Καλησπέρα.
Το τρομακτικό αυτό καλοκαίρι, δε λες καλύτερα.
Φιλιά.
Ναι Μάρω μου, "να το κρατήσεις", όπως σου είπε κάποιος πρωτύτερα. Αν και το ξέρω πως θα το κάνεις, αφού να ξεφύγεις απ΄την ικανότητά σου δεν μπορείς.
Δεν ψηφίζω όμως.
Κράτα το πρώτο για τις omniscient author στιγμές σου, και το δεύτερο για τις (πενιχρές πάντα) απεικονίσεις της καθημερινής αγριότητας.
Και βέβαια το δεύτερο...!
Φιλιά και καλές διακοπές...
Υ.Γ. Εγώ έκανα μια μικρή διακοπή από τις δικές μου για να σε "διευκολύνω"... :-Ρ
θα σου κάνουν μήνυση οι εκδοτικοί οίκοι βρε!
έχουμε παρατήσει τα βιβλία μας και διαβάζουμε εσένα
:-)
καλές και δροσερές μέρες
(πού'ν'τες γμτ)
δεν μπορώ να ψηφίσω
μου αρέσουν και τα δύο για διαφορετικούς λόγους
πάω να τα ξαναδιαβάσω
λοιπόν,
η 'άποψη' του ανθρώπου μου άρεσε πάντα περισσότερο από την 'άποψη' του θεού
αλλά και πάλι,
ο θεός βλέπει πιό βαθιά και τις δύο
γκρρ
δεν θα αποφασίσω
κάνε μία σούμα και τα δύο και ξαναρίχτα
:-)
@ηλίας
Ετσι κι αλλιώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Εχει αυτονομηθεί.
@adomiel
Kαλώστην.Call me.
Φιλιά
@στέφανος
Πολύ καλά λοιπόν δεν ανεβάζω άλλο κομμάτι.
Να πάτε να το πάρετε όταν (και αμα) εκδοθεί.
Μουτς και μουτς και μουτς.
Δημοσίευση σχολίου