Τρίτη 10 Απριλίου 2007

MANIA



Η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν : μανία.
Η άγια τρέλα.
Ο θυμός που έρχεται από βαθιά μέσα μου, που έχει τη ρίζα του στο πιο αρχέγονο κομμάτι της ύπαρξης μου, ένας θυμός που ανδρώνεται στο στομάχι, φουσκώνει στις αναπνευστικές οδούς, και γίνεται καταιγίδα μόλις εισβάλει στην στοματική κοιλότητα.
Μανία. Μια λέξη με στρογγυλά φωνήεντα, μια λέξη που μπορεί να μεταλλαχθεί από ψίθυρο σε κραυγή.

Μανία. Λαχτάρα, καταδίωξη, εμμονή, παραφροσύνη, φαύλοι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι, πάθος, παραφορά, εκφορά λέξεων απαγορευμένων, συνήθεια, απολυτότητα. Μια μόνο λέξη, ίδια σαρανταποδαρούσα, με χιλιάδες μικρά ποδαράκια, με χιλιάδες μικρά παράσιτα.
Το επόμενο βήμα ήταν η ματαιότητα. Λέξη αυστηρή, γοτθική, μεσαιωνική. Μια λέξη που κουβαλάει μαζί της τον πιο βαρύ σταυρό, το προπατορικό αμάρτημα μιας ολόκληρης ανθρωπότητας.

Ματαιότητα. Το άνευ σκοπού, στόχου και αποτελέσματος σύντομο και αμφίβολης ποιότητας ταξίδι μας πάνω στη γη.
Μια λέξη που εμπεριέχεται σε όλες τις υπόλοιπες.
Μια λέξη μπαμπούλας που καταργεί την χαρά, την προσμονή, την θλίψη, την ποίηση, τον πόνο.

Μανία για ματαιότητα. Τι είναι αυτό τώρα; Το ξόρκι του θανάτου;
Η μαγεία της πρόσκαιρης ελπίδας;
Η μαθητεία των προηγούμενων ζωών;
Η μαρτυρία του χαμένου γραμμικού ανθρώπινου χρόνου;
Κι όλοι αυτοί οι συνειρμοί που κάνω, ποια έχουν αφορμή; Με ποια αιτία;
Πάντοτε η επόμενη μέρα των «ευτυχισμένων εορτών» με τρόμαζε, μιας και κουβαλούσε μέσα της την μανία για χαρά και την ματαιότητα της σπατάλης. Σπατάλη ύλης και ψυχής.
Η επόμενη μέρα της μακροημέρευσης μας !
Κι όλα αυτά γιατί;
Για έναν έρωτα που δεν κρατήθηκε μακριά, αλλά πλησίασε επικίνδυνα πολύ.

Η μανία για την ματαιότητα ενός ανώφελου, ανασφαλούς, ατελέσφορου έρωτα που εξαχνώθηκε, πριν προλάβεις να θέσεις τα δάχτυλα επί τον τύπο των ήλων.

Αλλωστε έτσι δεν συμβαίνει με κάθε έρωτα, θεϊκό ή ανθρώπινο;

Σημείωση: Deanne Fitzmaurice: 2005 Pulitzer Prize for Feature PhotographyFrom Baghdad to Oakland, Saleh's father, Raheem, stayed at the boy's bedside, ready with a comforting touch. Chronicle photo by Deanne Fitzmaurice



11 σχόλια:

Μαρω_Κ είπε...

Σας ευχαριστώ όλους σας για τις ευχές και τις ανταποδίδω στην μέγιστη ένταση τους.

Οσο για το συγκεκριμένο θέμα του post, είναι μερικές φορές που θέλουμε να ξορκίσουμε την ηρεμία μας με σκληρότητα, φοβούμενοι μήπως απευθύνουμε ύβριν απέναντι στους θεούς (τους οποιους).

Ετσι κι εγώ. Θυμάμαι τα δύσκολα για να μην με παρασύρει η ηρεμία της Ανοιξης.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Caesar είπε...

(Θυμός, μανία, ματαιότητα, πάθος, μαγεία....)
Maro, αυτά είναι πραγματικά βεγγαλικά !!
κι ο έρωτας, ανάσταση !
Ανανεωμένη επέστεψες ;))

igkros είπε...

Αγαπητή μου νιώθω ότι θελετε να ταράξετε την ηρεμία σας όπως ένα βοτσαλο στην λίμνη. Ή κάνω λάθος?

Μαρω_Κ είπε...

@doratsirka
Σας ευχαριστώ.
Αφου τα κατάφερα να ξορκίσω και τα δικά σας, χαίρομαι.

@καισαρ.
Ανανεωμένη. Σωστά και ξεκούραστη!

@alps
Ενα βότσαλο στην λίμνη;
Μοιάζω άραγε στην Ιλια Λιβυκού;
Μπα.

Sigmataf είπε...

Έτσι υπόκοφα και υπόγεια να μου τα σκας.
Να με χτυπάς με λέξεις και να γουστάρω.

Μαρω_Κ είπε...

Kαλησπέρα σας sigmataf
Το είχα υποψιαστεί ότι είσθε SM.
Χρόνια σας πολλά.
Και χαίρομαι που σας άρεσαν οι λέξεις.

Ανώνυμος είπε...

Μάρω μου καλώς μας ήρθες πάλι!

Σου προτείνω να αφήσεις την άνοιξη να σε παρασύρει. Γιατί να μη το κάνεις δηλαδή? Μη στεναχωριέσαι για τους θεούς, έχουν αποδείξει ότι η μόνη ύβρις, είναι να τους δίνεις σημασία.

μουτς πασχαλινό

Μαρω_Κ είπε...

Καλημέρα Ζωή
Να σου πω παιδί μου εσύ τις νύχτες δεν κοιμάσαι, αλλά γυρίζεις τα μπλόγκ του κόσμου και αφήνεις μηνύματα.
Πως θα στρώσεις επιδερμίδα;
Ηλεκτρονικά μουτς.
Καλώς σας βρήκα.

kyriayf είπε...

καλημέρα!

ήθελα να αφεθώ στη λιακάδα...

αλλά οι λέξεις σου αντάρα...

η μανία της ματαιότητας, σαν ξόρκι στους ενδόμυχους φόβους... αλλά και προσωπική μας "τιμωρία"...

φιλώ σε!!!

stefanos είπε...

ναι καλά,
και γιατί να μη σε παρασύρει η ηρεμία της άνοιξης δηλ;

(ευχαριστούμε για το λινκ,
θα το απολαύσω δεόντως)