Τετάρτη 25 Απριλίου 2007

Αφιερωμένο εξαιρετικά στην Κωνσταντινιά μας


Τα νέα μας βρήκαν στο κυριακάτικο τραπέζι, οι οιωνοί κακοί. Περιμέναμε με αγωνία τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Το τηλεφώνημα χθες το βράδυ αργά , με βρήκε στην Θεσσαλονίκη. Οι φόβοι μας επαληθεύτηκαν.

Δεν πειράζει όμως καλη μου εμείς είμαστε εδώ και σε αγαπάμε. Σου κρατάμε το χέρι. Σου θυμίζουμε το καλοκαίρι που μας πέρασε. Μερικές φορές τα πράγματα πρέπει να γίνουν έτσι.

Είσαι μακριά. Στην Νέα Υόρκη, κι όμως είσαι εξαιρετικά κοντά. Δύσκολοι οι τελευταίοι μήνες. Μην ανησυχείς Ελληνα του εξωτερικού.

Το παρακάτω κειμενάκι είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε σένα απ΄όλους εμάς , να το διαβάζεις και να ξέρεις ότι πάντα εκεί είμαστε!


Σαν το νερό σε ζεστή σοκολάτα.
Σαν τον χαμογελαστό ήλιο στην μέση της χειμωνιάτικης θλίψης.
Σαν το αρμένισμα σε ήρεμα πελάγη.
Ετσι σ’ αγγίζει η αγάπη ενός φίλου.
Τρυφερά και σταθερά.
Ερχεται απροειδοποίητα να φυσήξει τα απειλητικά σύννεφα. Να σου θυμίσει πώς κάποιος εκεί έξω ανησυχεί για σένα.
Σου ψιθυρίζει τα μυστικά που μόνο οι δυό σας ξέρετε.
Επικαλείται κώδικες και συμπεριφορές.
Μοιράζει αστεία και σοβαρά.
Κι εσύ λύνεσαι, χαλαρώνεις, αφήνεσαι ν’ ακουμπήσεις, ξανακερδίζεις σιγά-σιγά το χαμένο έδαφος κάτω από τα πόδια σου.
Τώρα μπορείς να πέσεις, ν’ αφήσεις τους φόβους να σε συντρίψουν. Τις αγωνίες να σε διαλύσουν. Τώρα υπάρχει κάποιος για να σε πιάσει, να σε βοηθήσει να μαζέψεις τα κομμάτια του παζλ.
Σαν την βροχή σε διψασμένη γη.
Σαν να ξαναβρίσκεις το παλιό σου αγαπημένο πουλόβερ.
Μια τέτοια αίσθηση, μια τέτοια αγάπη, λίγες είναι οι φορές που την συναντάς. Κι ακόμα λιγότερες οι φορές που έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και μπορείς να την αναγνωρίσεις.
Μια τέτοια τύχη δεν μπορείς να την εκβιάσεις. Δεν μπορείς να την παρακαλέσεις. Οσο κι αν ζητιανέψεις, όσα κι αν τάξεις.
Μια τέτοια χάρη σου δωρίζεται. Απλόχερα, δίχως στεγανά, χωρίς όρους.

Κρατιέσαι από τον φίλο και προχωράς.
Γεύεσαι ξανά την χαρά.
Σαν τη σοκολάτα σε ζεστό νερό.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τυχεροί όσοι αξιώθηκαν την αγάπη φίλου, γιατί είναι η μόνη μας επιλογή. Δεν την θολώνει ο πόθος, δεν την εξαργυρώνει η ανάγκη ή ο φθόνος. Συγκινητικό ποστ

Μαρω_Κ είπε...

Καλημέρα.
Πάντα πρέπει να λες στον φίλο σου, σ' αγαπώ.
Το έχεις ανάγκη πρώτοα εσ΄΄υ!

Ναυαγός είπε...

τα κακά νέα παντού γύρω μας, οι φίλοι σπάνια... ακόμα πιο σπάνια να μπορούν να εκφράζονται έτσι.

Μαρω_Κ είπε...

Αχ, βρε ξενιτημένε ναυαγέ.
Κι εσύ μακριά είσαι.
Αλλά όποτε χρειαστείς σφύρα!
Ενα αεροπλάνο (αντε κι ένα υδροπλάνο ) δρόμος είναι!

markos-the-gnostic είπε...

Είναι άραγε κακό οι βεβαιότητες να παίρνουν τη θέση τους;

Μαρω_Κ είπε...

Οχι δεν είναι κακό.
Απλά είναι το τέλος μιας εποχής.
Κι αυτό πάντα πονάει!

Esther είπε...

Kαλημερα Μαρω..περαστικα στη φιλη σου οτι και να της συμβαινει..τελευταια και οσο μεγαλωνουμε αντιλαμβανομαι οτι τα κακα νεα πολλαπλασιαζονται σαν τις μυγες και τα καλα αρχιζουν και γινονται ειδος προς εξαφανιση. Και οι πραγματικοι φιλοι ειναι ειδος προς εξαφανιση και πρεπει να τους προστατευουμε.
Δεν θα συμφωνησω με τη doratsirka αν και θα ηθελα πολυ να συμφωνουσα. Και ο φθονος την θολωνει και η ζηλια και το κομπλεξ και η αναγκη και ο,τι φανταστεις και δυστυχως περισσοτερο μεταξυ των γυναικων. Ειναι ομως αξιεπαινοι οσοι το αντιλαμβανονται, κανουν την αυτοκριτικη τους και μπορουν να χαλιναγωγουν ολες αυτες τις αρνητικες αντιδρασεις που πολλες φορες δεν αξιζουν καθολου στους φιλους τους. Μακαριοι ομως οσους εχουν πραγματικα φιλους.

zero είπε...

Η φιλια ειναι πολυτιμο δωρο.
Ελπιζω ολα να πανε καλα για την φιλη σου.

ζερο.

Μαρω_Κ είπε...

@esther
Ετσι είναι φίλοι, λίγοι και πολύτιμοι.

@ζερο

Σας ευχαριστώ κύριε μου.
Περιμένουμε τις εξελίξεις!

gitsaki είπε...

Ευχές και α΄πό μένα για να πάνε όλα καλά ή όσο γίνεται καλύτερα!

IdentityCafe είπε...

τι εγινε ρε γαμωτο?
Πρεπει να ειστε πολυ φιλες παντως :)
φιλια!

Caesar είπε...

Παντού υπάρχουν όρια, & πώς να τα ξεπεράσει κανείς ?!

Εξαιρετικό & το σχόλιο της doratsirka !

Μαρω_Κ είπε...

@Σε όλους σας:
Τα νέα ήταν μέσα στην σκοτεινιά τους, καλά.
Το επικίνδυνο πέρασε.
Τώρα πια έμεινε το δύσκολο της ψυχής.
Επουλώνονται όμως κι αυτές οι πληγές!
Σας ευχαριστώ!